Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.01.2007, Síða 109

Hanna Óladóttir
„Eg þarf engin fomrit til að vita
að ég er Islendingur, ég vil samt
tala íslensku“
✓
Um viðhorf Islendinga til eigin tungumáls
1. Inngangur1
Hvað mótar hugmyndir Islendinga um tungumáhð? Opinber málstefna
leikur án efa stórt hlutverk í þeim eínum og hefur gert lengi. Það virð-
ist hún þó gera án þess að Islendingar geri sér almennilega grein fyrir
hver hún er. Það er líkt og hún liggi í lofdnu og sé meira eins og tilfinn-
ing í hugum almennings en meðvituð áþreifanleg stefna enda hefur hún
ekki birst neins staðar opinberlega sem slík. Þetta kom berlega í ljós í
könnun sem greinarhöfundur gerði árið 2002 meðal 24 Islendinga á
aldrinum 27-36 ára en þar var meðal annars spurt hversu vel viðkomandi
teldi sig þekkja opinbera málstefnu á Islandi. Af þeim 24 sem spurðir
voru töldu 11 sig þekkja hana Ktið eða alls ekki neitt, átta miðlungi vel
en aðeins fimm töldu sig þekkja hana vel og enginn mjög vel. Þegar
þessir fimm sem töldu sig hafa góða þekkingu á stefnunni reyndu að
koma henni í orð gekk það misjafnlega og í raun hafði aðeins einn við-
mælandi mótaðar hugmyndir um hvað fælist í málstefhunni (hér nefnd-
ur Benedikt):
Benedikt: Ég veit að það er stefnt að því að tala íslenskt mál og taka inn íslensk
orð og halda þessum beygingum og grunninum og öllu þessu dóti. Maður
náttúrlega lærði þetta í skóla og les þetta í blöðum. Þarf að aðlaga sig þegar
maður skrifar.
1 Eg vil þakka Ingibjörgu B. Frímannsdóttur, Sigurði Konráðssyni, Veturliða Óskars-
syni og tveimur ónafhgreindnum ritrýnum fyrir gagnlegar athugasemdir við eldri
gerð greinarinnar. Eg ber þó ein ábyrgð á göllum sem enn kunna að finnast.