Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2009, Page 67

GUÐFRÆÐIN í PÓLITÍKINNI - PÓLITÍKIN í GUÐFRÆÐINNI
kemur þó ekki síður skýrt fram í þessari síðari sköpunarsögu. Maðurinn er
skapaður til þess að vera skrúðgarðsvörður í Eden. HQutverk hans er að
rækta garðinn Guði til dýrðar.
Á þeim degi er Drottinn Guð gerði himin og jörð var enginn
runni merkurinnar til á jörðinni og engar jurtir spruttu því
að Drottinn Guð hafði ekki enn látdð rigna á jörðina. Og þar
var enginn maður til þess að yrkja landið. En móðu lagði upp
af jörðinni sem vökvaði allt landið. Þá mótaði Drottinn Guð
manninn af moldu jarðar og blés lífsanda í nasir hans. Þannig
varð maðurinn lifandi vera.
Þá plantaði Drottinn Guð aldingarð í Eden, í austri, og setti
þar manninn sem hann hafði mótað. Og Drottinn Guð lét
spretta af jörðirtni alls konar tré, gimileg á að líta og góð af að
eta, ásamt hfsins tré í miðjum garðinum og skilningstré góðs og
iUs- [...]
Þá tók Drottinn Guð martninn og setti hann í aldingarðinn
Eden til að yrkja hann og gæta hans. Drottinn Guð bauð mann-
inum og sagði: „Af öllum trjám í aldingarðinum máttu eta að
vild. En af skilningstré góðs og ills máttu ekki eta. Jafinskjótt og
þú etur af því muntu deyja.“
Og Drottinn Guð sagði: „Eigi er það gott að maðurinn sé
einn. Ég vil gera honum meðhjálp við hans hæfi.“ Drottinn
Guð mótaði nú öll dýr merkurirtnar og alla fugla himinsins af
moldu og lét þau koma fram fyrir manninn til þess að sjá hvað
hann nefndi þau. Og hvert það heiti, sem maðurinn gæfi hinum
lifandi skepnum, skyldu þær bera. Og maðurinn gaf öllu búfénu
nafn ásamt fuglum loftsins og dýrum merkurinnar. En hann
fann manninum enga meðhjálp við hæfi. Þá lét Drottinn Guð
djúpan svefn falla á manninn. Og er hann var sofnaður tók hann
eitt af rifjum hans og setti hold í þess stað. Og Drottinn Guð
myndaði konu af rifinu sem hann hafði tekið úr manninum og
leiddi hana til mannsins. Þá sagði maðurinn: Loks er hér bein
meginheimildum Fimmbókaritsins eða Mósebókanna. Er fyrri sagan úr þeirri
yngstu en sú síðari úr eldri heimild. Stíll þeirra er einnig mjög ólíkur. Getur fyrri
sagan verið hluti af ritúali en sú síðari er dæmigerð mýta. Sjá t.d. G.W. Anderson,
A Critical Introduction to the Old Testament, London: Gerald Duckworth & Co.,
1966, bls. 22-49.
65