Læknablaðið : fylgirit - 01.01.2013, Side 91

XVI VÍSINDARÁÐSTEFNA HÍ
FYLGIRIT 73
V 72 Sárasogsmeðferð við djúpum sýkingum í bringubeinsskurði
eftir opnar hjartaaðgerðir. Samanburður við eldri sárameðferð
Steinn Steingrímsson'-2, Magnús Gottfreðsson1-3, Ingibjörg Guðmundsdóttir4, Johan
Sjögren5, Tómas Guðbjartsson12
'Læknadeild HÍ, 2hjarta- og lungnaskurðdeild, 3smitsjúkdómadeild, 4æðaskurðdeild
Landspítala, 5hjarta- og lungnaskurðdeild háskólasjúkrahússins á Skáni
steinnstein@gmail. com
Inngangur: Sárasogsmeðferð (SSM) hefur verið notuð við alvarlegum
sýkingum í bringubeinsskurði hér á landi frá árinu 2005. Markmið rann-
sóknarinnar var að bera saman árangur sárasogsmeðferðar við djúpum
sýkingum í bringubeinsskurði við eldra þýði sjúklinga sem meðhöndl-
aðir voru með hefðbundinni meðferð (HM), það er sáraskiptingum með
grisjum og skoldreni.
Efniviður og aðferðir: Rannsóknin tók til allra sjúklinga sem greindust
með djúpa sýkingu í bringubeinskurði eftir opna hjartaaðgerð á
Landspítala frá 2000 til 2010, samtals 43 sjúklinga. Sjúklingum var skipt
í tvo hópa; 23 sjúklinga voru meðhöndlaðir með HM til loka júlí 2005 og
20 sjúklingur voru meðhöndlaðir með SSM frá ágúst 2005. Leitað var að
sjúklingum í aðgerðarskrám Landspítala og var borinn saman árangur
í hópunum tveimur.
Niðurstöður: Hópamir voru sambærilegir með tilliti til aldurs og kyns.
Fleiri sjúklingar í HM-hópi höfðu sögu um útæðasjúkdóm (p=0,02) en
að öðru leyti voru lýðfræðilegir þættir hópanna svipaðir. Árangur með-
ferðar með tilliti til endurkomu djúprar sýkinga var 95% hjá SSM-hópi
borið saman við 65% hjá HM-hópi (p=0,02). Legutími á sjúkrahúsi (30
og 31 dagar, p=0,90) og gjörgæslu (þrír og fjórir dagar, p=0,51) vegna
meðhöndlunar var svipaður milli hópa. Tíðni bringubeinsfistla sem
þörfnuðust skurðmeðferðar var 5% hjá SSM-hópi og 27% hjá HM-hópi
(p=0,07). Dánartíðni innan árs var 0% hjá SSM-hópi og 17% hjá HM-hópi
(p=0,07).
Ályktanir: Sárasogsmeðferð við djúpum sýkingum í bringubeinsskurði
hefur gefið góða raun á íslandi og árangur síst síðri en við hefðbundna
sárameðferð. Færri sjúklingar þurftu skurðaðgerð vegna endurkomu
djúpra sýkinga þótt legutími hafi ekki verið tölfræðilega styttri. Hafa ber
í huga að fjöldi sjúklinga er takmarkaður og ekki verið að bera saman
sömu tímabil.
V 73 Tíðni bringubeinsfistla eftir opnar hjartaskurðaðgerð á
íslandi
Steinn Steingrímsson12, Johan Sjögren3, Tómas Guðbjartsson12
'Hjarta- og lungnaskurðdeild Landspítala, 'læknadeild HÍ, 'hjarta- og lungnaskurðdeild
háskólasjúkrahússins á Skáni, Svíþjóð
steinnstein@gmail. com
Inngangur: Bringubeinsfistlar em sjaldgæfur en alvarlegur fylgikvilli
opinna hjartaskurðaðgerða. Um er að ræða langvinnar sýkingar sem
greinast vikum eða mánuðum eftir skurðaðgerð og er meðferð þeirra
oftast flókin og krefst iðulega endurtekinna skurðaðgerða. Tilgangur
rannsóknarinnar var að kanna tíðni bringubeinsfistla eftir opnar
hjartaaðgerðir í vel skilgreindu þýði, en slíkar niðurstöður hafa ekki
birst áður hjá heilli þjóð.
Efniviður og aðferðir: Afturskyggn rannsókn sem náði til allra sjúklinga
sem greindir voru með bringubeinsfistil sem þarfnaðist skurðaðgerðar
á árunum 2000-2010. Sjúklingar voru fundnir með leit í gagnagrunni
hjarta- og lungnaskurðdeildar og aðgerða- og greiningarskrám
Landspítala. Tíðni bringubeinsfistla var reiknuð ásamt 95%-öryggisbili.
Niðurstöður: Alls fundust sex sjúklingar í hópi 2446 einstaklinga sem
gengust undir opna hjartaskurð-aðgerð á tímabilinu og mældist tíðni
fistla 0,25% (95%-öryggisbil: 0,11-0,53%). Meðalaldur var 71±9 ár og allir
sjúklingamir karlar. Staphylococcus aureus og/eða kóagúlasa neikvæðir
stapfýlókokkar vom sýkingarvaldar í fimm tilfellum og Candida albicans
i einu. I öllum skurðaðgerðunum var dauður og sýktur vefur hreins-
aður og gefin sýklalyf í æð. Þrír sjúklinganna gengust endurtekið undir
skurðaðgerð á margra mánaða tímabili og náði einn þeirra ekki bata. Að
meðaltali lágu sjúklingar 19 daga á sjúkrahúsi (bil 0-50 dagar). Fimm
árum frá greiningu voru fjórir af sex sjúklingum á lífi.
Ályktanir: Bringubeinsfistlar eru fátíðir í samanburði við aðra fylgi-
kvilla eftir opnar hjartaskurðaðgerðir á íslandi. Meðferð krefst endur-
tekinna skurðaðgerða og innlagna með tilheyrandi kostnaði. Því er
mikilvægt að fyrirbyggja þessar langvarandi sýkingar.
V 74 Árangur kransæðahjáveituaðgerða á íslandi hefur batnað á
síðustu 10 árum
Hera Jóhannesdóttir1, Daði Helgason1, Tómas Andri Axelsson', Martin Ingi
Sigurðsson2, Tómas Guðbjartsson1-2
‘Læknadeild HÍ, 'Hjarta- og lungnaskurðdeild Landspítala
hej23@hi.is
Inngangur: Kransæðahjáveituaðgerð er langalgengasta opna hjartaað-
gerðin á Islandi. Tilgangur rannsóknarinnar var að bera saman skamm-
tímaárangur þessara aðgerða á tveimur fimm ára tímabilum með
áherslu á snemmkomna fylgikvilla og dánartíðni eftir aðgerð.
Efniviður og aðferð: Rannsóknin var afturskyggn og voru 700 sjúkling-
ar, sem gengust undir kransæðahjáveituaðgerð á Landspítala 2007-2011,
bomir saman við 720 sjúklinga, sem skornir voru 2002-2006. Skráðir
voru snemmkomnir fylgikvillar aðgerðar og dánartíðni innnan 30 daga.
Niðurstöður: Meðalaldur (66 ár) og hlutfall karla (82%) reyndist
sambærilegt á báðum tímabilum, einnig EuroSCORE (4,9% vs 4,5%).
Gáttaflökt/tif var algengasti minniháttar fylgikvillinn og hélst tíðnin í
kringum 40% en næst kom skurðsýking á fæti, sem greindist í tæplega
10% tilfella á báðum tímabilum. Af alvarlegum fylgikvillum lækkaði
tíðni hjartadreps í aðgerð um rúmlega helming á síðara tímabilinu
(6% vs 13%, p<0,0001) og tíðni bringubeinsloss lækkaði þrefalt (3% vs
1%, p=0,014). Tíðni djúpra bringubeinssýkinga og nýmaskaða hélst
hins vegar óbreytt. Dánartíðni innan 30 daga frá aðgerð var 3% á fyrra
tímabili og 2% á því síðara, án þess þó að munurinn væri marktækur.
Ályktanir: Árangur kransæðahjáveituaðgerða á Islandi er góður og
virðist fara batnandi, ekki síst vegna lægri tíðni hjartadreps í aðgerð.
Aðeins 2% sjúklinga létust innan 30 daga á síðara tímabili, sem þykir
mjög góður árangur borið saman við erlendar rannsóknir.
V 75 And-TGF-þ áhrif telmisartans gerast óháð angíótensín II
viðtakanum
Inga Hlíf Melvinsdóttir, Amar Geirsson, Qing-le Li, George Tellides
Section of Cardiac Surgery, Yale University School of Medicine
ihm4@hi.is
Inngangur: Truflun í TGF-p boðleiðinni hefur verið tengd við mítur-
lokubakfall og hrömun míturloku. Angíótensín viðtakahemlar virka á
angíótensín II viðtaka týpu 1 (ATl) en þeir hafa einnig áhrif á TGF-þ
boðleiðina með óskilgreindum hætti. Angíótensín viðtakahemlar geta
aukið peroxisome proliferator-activated receptor (PPAR)--/ en einnig
hefur verið sýnt fram á að PPAR-y agónistar hemji TGF-þ boðleiðina.
LÆKNAblaðið 2013/99 91