Frjáls verslun - 01.10.2006, Blaðsíða 42

42 F R J Á L S V E R S L U N • 1 0 . T B L . 2 0 0 6
Kína þar sem við fórum í þriggja daga
gönguferð og heimsóttum afskekkt fjalla-
þorp. Þar var einn félagi okkar með Polaroid
myndavél og það var ógleymanlegt að sjá
undrun og gleði bæði lítilla krakka og öld-
ungsins í þorpinu að sjá og eignast mynd af
sjálfum sér. Við skrifuðum ferðagreinar í DV
um reisuna sem var ágætt fyrir fólkið heima
að fylgjast með, því að þetta var löngu fyrir
tíma GSM, blogsíðna og tölvupósts. Ég held
að ég hafi heyrt í mömmu og pabba þrisvar
sinnum á þessum tíma.“
Skömmu eftir heimkomuna fór Sigrún
svo til náms í hótelstjórn í Luzern í Sviss.
Námið tók þrjú ár og skiptist í bóklegt og
verklegt nám en síðasta hluta verknámsins
vann hún hjá hótelkeðju í Japan. Frá Japan
lá leiðin til Kaliforníu þar sem Sigrún starfaði
hjá veisluþjónustufyrirtæki um tíma. ,,Áhugi
minn á hótelstjórn á þessum tíma stafaði
einfaldlega af því að mig langaði til að ferðast
meira og hafði fyllst eirðarleysi eftir heims-
reisuna. Mér fannst hótelgeirinn heillandi og
stefndi á að mennta mig í fagi sem gæfi mér
tækifæri til að ferðast og skoða heiminn.
Verknámið hjá Fujiya-hótelkeðjunni í
Japan var mér til dæmis mjög lærdómsríkt
og gaman að dvelja þar í rúma sex mánuði
og kynnast því hvernig er að vera nýbúi og
bjarga sér á gjörólíku máli. Þarna var mikil
vinna en um helgar notaði maður tæki-
færið og ferðaðist um landið, ég fór m.a.til
Hiroshima sem er ógleymanleg upplifun, og
síðan gekk ég ásamt skólafélögum mínum á
Fuji-fjallið sem var afar sérstök fjallganga þar
sem þúsundir manna voru þessa nótt í sömu
erindagjörðum, að sjá sólarupprásina. Þarna
er ekki hægt að vera einn með almættinu í
faðmi náttúrunnar eins og er svo auðvelt hér
heima.“
Íslenskur raunveruleiki
Sigrún kom alkomin til Íslands í upphafi
árs 1991 og réð sig sem hótelstjóra á Hótel
Austurlandi á Fáskrúðsfirði. Að hennar
sögn mætti henni á Fáskrúðsfirði íslenskur
raunveruleiki eins og hann gerist mestur
og hann kom henni aftur niður á jörðina
eftir allt flakkið. Ári síðar fluttist hún til
Akureyrar og var hótelstjóri á Hótel Norð-
„Við Sigrún vorum miklar vinkonur
frá 7 ára aldri og fram á unglingsárin
en þá skildu leiðir um tíma,“ segir
Guðrún Þura Kristjánsdóttir, sjúkra-
þjálfari og æskuvinkona Sigrúnar.
„Þrátt fyrir það höfum við alltaf verið
í sambandi og erum góðar vinkonur í
dag. Sigrún var rólegt barn, dugleg og
samviskusöm, hún hjálpaði til heima
hjá sér, vaskaði upp, ryksugaði stig-
ann og fór út með ruslið. Hún hefur
alltaf verið föst fyrir og jafnvel þrá
á jákvæðan hátt og það má treysta
henni fyrir hverju sem er. Sigrún getur
verið afskaplega seig þegar hún ætlar
sér eitthvað og allt frá því að hún var
barn hefur hún staðið á sínu án þess
að vera með mikinn hávaða. Sigrún
hefur alltaf verið yfirveguð og komið
vel fyrir og haft mikla félagsfærni.
Mér er afskaplega minnisstætt
þegar við Sigrún fórum saman í sveit
í Mývatnssveitina tólf ára. Það var í
fyrsta skipti sem Sigrún fór í flugvél
og henni þótti afskaplega mikið til
þess koma þegar vélin tók sig á loft
og sagði ákveðin að hún ætlaði örugg-
lega með flugvél þegar hún færi heim
aftur. Sigrún heillaðist mjög af sveita-
lífinu og tók fullan þátt í því en þótti
framburður Norðlendinganna aftur á
móti mjög einkennilegur og fyndinn.
Sigrún var kynnt fyrir manninum
sínum á Akureyri þegar hún starfaði
þar sem hótelstjóri. Ég veit að í fyrstu
leist henni ekkert á hann en honum
tókst smám saman að vinna hug
hennar og hjarta og mér er afskaplega
minnisstætt þegar hann söng fyrir
hana Spáðu í mig eftir Megas í fer-
tugsafmælinu hennar.“
S
A
G
T
U
M
S
IG
R
Ú
N
U
B
JÖ
R
K
J
A
K
O
B
S
D
Ó
T
T
U
R
:
ÆSKUVINKONA SIGRÚNAR BJARKAR:
„Hún er með mikla félagsfærni“
S I G R Ú N B J Ö R K J A K O B S D Ó T T I R Í N Æ R M Y N D
Guðrún Þura Kristjánsdóttir, sjúkra-
þjálfari og æskuvinkona Sigrúnar.
Mér leið eins og ég
væri að synda á móti
straumnum og mér er
minnisstætt hversu
svartsýnir vinir okkar og
fjölskylda syðra voru á
ákvörðun okkar að flytja
út á land og töldu þau
hreinlega að við
værum rugluð.