Tímarit Máls og menningar - 01.04.1946, Page 31

ÞRJÚ KVÆÐI
21
Og burtu fer dagurinn,
og signir mig áður.
Og fer.
Og eftir að hann fór burt
er ég einn hér, í myrkri,
og minnist enn dagsins
síðan í gær.
Eg man allan daginn
síðan í gær.
Sonnetta
Einnig þessi stund er heimi horfin,
horfin rétt sem allar vorar stundir.
Oðrum dögum aðrir hafa fundir
alla tíð, imz dag einn verður sorfin
burtu missmíð þessi, er maður nefnir
mikla veröld, sína veröld einu
(Jafnvel þú ert ekki neitt í neinu,
nafni þínu gleymskan til sín stefnir.).
Samt muntu öllu öðru í þinni ævi
ugglaust skjótar gleyma en þessum fundi;
jafn þótt verði eg síðar heimskum hundi
heyra mun ég róm þinn. skírri snævi.
dýpri myrkri, betri vorsins blævi,
bjartan hljóm sem gjálp frá lygnum sævi.