Tímarit Máls og menningar - 01.04.1946, Qupperneq 35

TVEIR KAFLAR ÚR ÓPRENTAÐRI BÓK
25
mannkynsins. Danskur landbúnaður, sem stendur svo framarlega,
gæti tekið að sér uppeldi plantna og dýra fyrir landbúnað Ráð-
stjórnarríkjanna, og verzlunarfloti okkar og hinar ágætu skipa-
smíðastöðvar hafa mörg skilyrði til að taka þátt í endurbyggingu
og nýbyggingu þessa volduga ríkis, sem virðist geta þróazt og dafn-
að óendanlega.
Hefur þú verið í Hobrow?
Fyrir fáeinum dögum heimsótti mig þýzkur flóttamaður, gáfaður
og frjálslyndur maður, sem átti erindi við mig út af félagsmáli.
„Eigum við ekki að tala þýzku?“ spurði hann á góðri sænsku.
„Sem stendur er engin ástæða til að tala þýzku utan Þýzkalands,“
svaraði ég.
„Ég er þó Þjóðverji.“
„Já, en ég Dani, og Svíþjóð er ekki þýzkt land.“
„Ég skil, hvað fyrir yður vakir,“ svaraði hann og lét sér það
lynda, að við töluðum saman á sænsku og dönsku.
Þetta var töluverð tilslökun gagnvart þeim hluta heimsins, sem
ekki er þýzkur. Ég hef setið í hópi frjálslyndra manna, sem ekki voru
svo víðsýnir. Ég man eftir einu kvöldi við sérborð sósíaldemókrata
í veitingahúsinu „Zur Ketta“ í Miinchen. Þar sátu rithöfundarnir
Karl Henckell og Bruno Ruttenauer, stjórnmálamennirnir Timm og
Auer yngri, prófessor í félagshagfræði við háskólann í Múnchen,
Zinsheimer og fleiri. Allt í einu segir einn af þeim, sem sátu við
borðið, um leið og hann hristi höfuðið og starði á mig:
„Það er undarlegt! Við Þjóðverjar erum víst mest hötuðu menn
í heiminum!“
. „Við hvað eigið þér?“ spurði ég.
„Enginn vill vera Þjóðverji! Til dæmis ekki þér!“
„Ég er nú Dani! Þér viljið víst ekki heldur vera danskur!“
„Það er nú nokkuð annað!“ svaraði hann og brosti meðaumk-
unarbrosi.
Þetta var tveim árum eftir ósigur Þjóðverja í fyrri heimsstyrjöld.
Nei, ekki ósigur, ég var rækilega fræddur um það, að Þýzkaland