Tímarit Máls og menningar - 01.04.1946, Síða 105

UMSAGNIR UM BÆKUR
95
bókarinnar, en hið síðara, að engir aðrir höíundar svipaðra bóka hafi nokkru
sinni gert sig seka um svipað athæfi. Auk þess gengur hann svo langt, að hann
heldur því blákalt fram, að hinir erlendu vísindamenn, sem sömdu lýsingarnar
á fíflum og undafíflum, hafi líka stuðzt við „Flóru Islands" eftir Stefán Stef-
ánsson, þó „ekki að ráði“. Samt veit hann vel, að hvorugur þeirra skilur ís-
lenzku og að báðir eru þekktir að því að vera á allan hátt fremri vísindamenn
en allir íslenzkir grasafræðingar til samans.
Það er erfitt að vera spámaður, en enn erfiðara er þó að leika leynilög-
regluþjón um leið, enda hefur Guðna brugðizt bogalistin í því. Hann heldur
því fram af offorsi miklu í upphafi greinarinnar, að ég hafi „stolið“ lýsingum
á rúmum 100 tegundum „svo að segja orðrétt" eftir Flóru Islands, og síðan
tekið „rúmlega 250 tegundalýsingar" að öllu leyti úr „Norsk flora“ eftir Lid.
Og um 150 lýsingar kvað ég hafa tekið „að hálfu leyti" úr hvorri þessara bóka.
Þessu til sönnunar hefur hann strikað undir þær setningar og orð, sem hann á
við, í eintökum af þessum bókum, að því er mér skilst, en ég er dálítið hissa á,
að hann skuli ekki líka hafa gert sér far um að finna eins setningar og orð í
minni bók og Biblíunni, því að þá hefði hann líka getað bætt því við, að ég
hafi jafnvel sýnt þá óhemju frekju að taka að láni orð úr þeirri bók. Eða ein-
hverri bók annarri!
Seinna uppgötvar Guðni þó, að þetta allt er of mikið sagt, og þess vegna má
hann til með að bæta þeirri skýringu við, að ég hafi snúið við lýsingum, ruglað
þeim saman og þýtt vitlaust, því að öðrum kosti.myndi ásökunin ekki ná til-
ætluðum árangri. Guðni dylgjar um, að tegundalýsingarnar séu aðeins „langar
og skilmerkilegar", „þegar þær eru skrifaðar úr Flóru Islands", en „annars
staðar er þeim mjög ábótavant". (Báðar þessar setningar hafa áður birzt nær
orðréttar í „Alþýðublaðinu", svo að jafnvel gagnrýnandinn tekur setningar að
láni frá öðrum, án þess að geta þess að neinu). Engu að síður telur hann þess-
ar lélegu lýsingar stolnar frá Lid, en bók hans hefur alls staðar hlotið frábær-
lega góða dóma, og mætti ímynda sér, að Guðni hefði talið þeim það til ágætis.
Auðvitað hefur Guðni ekki viljað skilja, að lengd lýsinganna fer eftir öðru
en óskum hans, eða hefur hann aldrei flett upp í stuttorðum skólaflórum er-
lendum? Og þegar hann telur sig hafa „sannað" með glamuryrðum, að ég
viti ekki, hvernig lýsa skal jurtum, þar eð ein eða örfáar lýsingar eru ekki
alveg eftir hans kokkabók, skýtur hann yfir markið, því að honum sjálfum og
öðrum er vel kunnugt um, að ég hef fengizt margfalt meir við lýsingar nýrra
jurtategunda og deiltegunda en hann.
Guðni Guðjónsson er í raun og veru ekki að gera neina merkilega uppgötv-
un, þegar hann nýr mér „ritstuldi" um nasir, og þótt sú ásökun hans vegi ef
til vill mest í augum illgjarnra manna, sérstaklega ef þeir hafa slæma sam-
vizku sjálfir, sjá hinir greinilega, að svo framarlega sem ég hef tekið allt
það, sem er að finna í minni bók, úr þessum tveim bókum, hlýtur mín bók að
vera að minnsta kosti sæmilegt hjáiparrit, þar eð Guðni telur að minnsta kosti
aðra þessara bóka svo góða, að „leitun sé á jafnvandaðri flóru“. En til að