Tímarit Máls og menningar - 01.04.1946, Blaðsíða 106

96
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
hnekkja því, kemur hann inn fullyrðingum um lélega þýð'ingu, flausturslegan
frágang o. s. frv., þó án þess að færa að slíku gild rök. Siíkar fullyrðingar sæma
betur illum málstað en góðum.
Ef Guðni Guðjónsson hefði kynnt sér fleiri norrænar flórur en þær, sem
hann nefnir í grein sinni, og borið þær saman, myndi hann hafa séð, að jafn-
vel prófessor Nordhagen, höfundur einnar hinnar beztu flóru Norðurlanda,
hefur gert sig sekan um nákvæmlega sama „stórglæp“ í báðum sínum flórum,
án þess að geta heimildarrlta að nokkru! Og hefði Guðni litið út yfir önnur
lönd, myndi hann hafa fundið slíkt hið sama í þeim öllum, og jafnvel í Ame-
ríku kom nýlega slík bók byggð á nýju vísindariti, án þess að þess væri getið,
— og engum datt í hug að áfellast höfundinn fyrir það. En það er kannski
munur á siðferðisþroska Islendinga og erlendra þjóða? Þó býst ég við, að ef
Guðni hefði gert sér jafn mikið far um að taka „Flóru íslands“ og bera hana
til dæmis saman við Noregsflóru Blytts, lágþýzku flóruna eftir Ascherson og
nokkur önnur rit, hefði hann sennilega gert sömu uppgötvun án mikils erfiðis!
Samt hefur engum nokkru sinni dottið í hug að skriía langa svívirðingagrein
um þessa höfunda fyrir þetta, þótt nú séu ágizkanir um svipað athæfi notaðar
til að reyna að telja fólki trú um, að ég sé á allan hátt ósvífnari en aðrir
grasafræðingar og bók mín sú versta, sem birzt hefur af þessu tagi!
Ileldur myndi lífið verða leitt fyrir Guðna Guðjónsson, ef hann sæi sig
neyddan til að setja ofan í við alla þá mörgu, sem fengið hafa lánað úr ritum
annarra við samningu bóka um dýrafræði, grasafræði, eðlisfræði, efnafræði,
stærðfræði, landafræði, málfræði og kristinfræði, svo að nokkur fög séu nefnd,
þar sem stuðningur við og lán frá fyrri höfundum eru óumflýjanleg. Að ég
minnist ekki á alfræðiorðabækur.
Guðni Guðjónsson hefur farið frekar flausturslega yfir þær bækur, sem hann
telur mig hafa notað sem heimildarrit, sem og yfir hinar, er hann nefnir til
dæmis um frumleika annarra höfunda. Helming norrænu flóranna vantar, og
óvandvirknin sést bezt á því, að hann skuli ekki hafa fundið neitt sameiginlegt
með minni bók og Blytts eða Nordhagens, því að þær bækur notaði ég meir
en flestar aðrar og hafði þær opnar á borðinu fyrir framan mig, meðan ég var
að athuga íslenzk eintök af hinum ýmsu tegundum og skrifaði meginhluta
bókarinnar. Færari vísindamaður en Guðni Guðjónsson getur borið vitni um,
að heimildarrit mín eru miklu fleiri en tvö, þótt mér komi ekki til hugar
að andmæla því, að ég studdist bæði við flórur Stefáns og Lids auk Blytts,
Nordhagens, Lindmans, Krok & Almquists, Holmbergs, Ascherson & Graebn-
ers, llegis og Flora USSR, og svo gerðist ég auk þess svo frekur að fá leyfi
félaga míns og vinar, prófessor Hulténs, til að styðjast við ýmsa hinna af-
bragðsgóðu lykla í Alaskaflóru hans. En Guðni hefur sennilega aldrei litið í
margar þessara bóka, enda fæst hann við annað en slíkt við rannsóknir sínar á
fíflum.
Ég ætla ekki að gera neina tilraun til að sannfæra fólk um, að Guðni hefur
ekki hitt naglann á höfuðið, þegar hann velur dæmi úr öllum þeim aragrúa,