Tímarit Máls og menningar - 01.04.1964, Page 50

James Boggs
Bandarísk bylting II
Uppreisnarmenn sem eiga sér málstað
egar talið berst að því hve marg-
ir Rússar hafi verið drepnir í
fangabúðum handan við járntjaldið,
snertir það ameríska negra ekki vit-
und. Astæðan er mjög einföld. Þeir
hafa orðið fyrir hinu sama í heima-
landi sinu. Hvítir verkamenn í Amer-
íku þurftu ekki að þola það sem rúss-
neskir verkamenn urðu að þola á
stjórnarárum Stalíns, vegna þess að
negrarnir á bómullarplantekrunum í
Suðurríkjunum þoldu það í þeirra
stað. Hver einasti innflytjandi sem
steig á land til að ryðja sér braut í
landi hinna gullnu tækifæra, klifraði
í rauninni um leið upp á bak negr-
anna. Því að Bandaríkin líkjast í
engu öðrum löndum, sem reist hafa
velmegun sína á þrælahaldi. Þau
frömdu þann glæp, sem aldrei verður
fyrirgefinn. Þegar negrunum hafði
verið gefið frelsi, voru þeir í krafti
litarháttar síns settir skör lægra en
aðrir þegnar þjóðfélagsins, bæði að
lögum og í reynd. Fyrir þenna glæp
munu þau í sögu mannkynsins hljóta
sama sess og Þýzkaland Hitlers skipar
vegna glæpa sinna gagnvart gyðing-
um. En Hitler sat aðeins tólf ár við
völd, þó að honum tækist á þeim tíma
40
að drepa 6 milljónir gyðinga. í
Bandaríkj unum haf a glæpaverkin
viðgengizt í meira en öld.
Enn í dag minnist ameríska þjóðin
borgarastyrjaldarinnar sem stríðsins
er færði þrælunum frelsi. En í aug-
um negranna var borgarastyrj öldin
stríðið sem færði Bandaríkj unum
iðnvæðinguna, stríðið sem leiddi til
samkomulagsins 1877 milli auðvalds-
ins í Norðurríkjunum og landaðals-
ins í Suðurríkjunum, og færði hina
fyrrverandi þræla í stéttaviðj ar, er
voru grimmúðlegri en þrælahaldið
sj álft.
Fyrst eftir borgarastyrjöldina og á
skömmum tíma meðan endurreisnin
átti sér stað og negrarnir nutu hins
nýfengna frelsis varð til þetta ill-
ræmda samkomulag milli Norður- og
Suðurrikjanna. Samkvæmt því máttu
Suðurríkin fara sínu fram og nota
negrana sem verkamenn á bómullar-
ökrunum. Á móti fengu Norðurríkin
frá plantekrueigendunum mikið af
því fjármagni sem þau þurftu til iðn-
væðingarinnar, bæði fyrir útflutn-
ing á bómull til Englands og úr vefn-
aðarverksmiðjum sjálfra sín. Þetta
samkomulag frá 1877 var aldrei skjal-