Tímarit Máls og menningar - 01.04.1964, Síða 90

Tímarit Máls og menningar
Það bar upp á Pálmasunnudag.
Landsfaðir vor var ekki eins reiður
og Danakonungur. Hann kallaði hina
sextíu „þjóðkunna ágætismenn“. En
þá væri Bleik brugðið, ef Bjarni gæfi
þeim ekki að dreypa á gallinu. Hann
brá þeim um grunnhyggni, sagði að
þeir töluðu um mál, sem þeir hefðu
ekkert vit á. Hann talaði sem sagt við
þá eins og húsbóndi talar við hund.
En í rauninni var hann ekki reiður
við þá.
Hvers vegna varð Danakonungur
svona réiður við sína embættismenn,
en Bjarni Benediktsson ekki reiður
við síná? Vegna þess að embættis-
raenn Almennu bænarskrárinnar töl-
uðu í alvöru og töluðu á réttri stundu.
En embættismenn og menntamenn
Áskorunarinnar töluðu ekki í alvöru
og töluðu þegar það var orðið of
seint. Islenzkir embættismenn á 17.
og 18. öld skriðu kannski fyrir sínum
einvaldskonungi og arfaherra, en þeir
stóðu um leið með sínu fólki. Þeir
tóku hænarskrár sínar alvarlega. En
nöfnin undir Áskoruninni taka hana
ekki alvarlega. Þau eru bara í menn-
ingarlegum ffiömmuleik. Á vígvelli
verða þau aldrei annað en sauðir í
sauðargæru. Þetta veit landsfaðir vor
Bjarni Benediktsson. Og þess vegna
var hann ekki reiður í Reykjavíkur-
bréfinu á Pálmasunnudag.
80