Tímarit Máls og menningar - 01.06.1991, Blaðsíða 57

blautur sterk lykt. Of sterk lykt fröken þér lekið dropar niður síðumar
ennið rakt hárið. Lykt of mikil lykt og ógleði sljó augu. Vakna og bleiki
náttkjóllinn blautur fer á fætur og geng um næturhús ljósastaurar drekk
vatn húsið við hliðina dimmt tómt
huxa ég leggi mig já huxa það
blóð undir nöglunum enn nei vitleysa hættu að naga á þér neglumar
fröken
Fröken þér eru fölar og lítið illa út
virkilega
Sár á fingmnum bíta rífa kroppa
Fröken af hverju beygið þér yður svona fram fröken heyrið þér í mér
fröken verið ekki svona uppstökkar fröken afsakið ég segi ekki neitt þegja
Dagar lífs þíns
dóttir hvaða dags ert þú
Við minntumst ekki á þetta fjall í hálft ár en svo var það allt í einu komið
heimað og var þá hvítt.
Feiti maðurinn og feita konan koma vonandi ekki aftur í bráð þau eru
eins og grýluhjón og gangstéttin fyrir utan er alltaf sprungin og brotin
sporðreisast og em felligildrur fyrir fólk vant sléttum brautum. Gljúfur í
götu árlega menn að laga. Menn á hvítum bflum. Þeir segja þau rækti
ekki garðinn sinn (eins og það skipti einhverju máli) og þau byggðu svalir
í vetur svartar svalir með tröppum niður á grasið sem þá var gult svart
timbur hef aldrei séð þau á svölunum þora sjálfsagt ekki hætta vonandi
sterkar kannski fóm þau í megrunarferð heilsuhæli ég vildi sjá þegar
svalimar brotna undan þeim þarf bara annað til hola niður og brotin spýta
sem rekur í gegn góð smuming á svarta viðinn rennur vel inn í mjúkt
spikið þau byggðu um vetur hvít sem mjöll og hrafnarnir og svarti
viðurinn og
hefði ekki þurft brotnu spýtuna til ég er héma hinum megin
garðurinn sleginn og flísar stífla vélina
ekki vél grasið svo hátt að þarf gamaldags orf og ljá
flísamar eyðileggja bitið þarf alltaf að brýna ungi maðurinn á hvíta
bílnum sem er ekki myndarlegur frekar en hinir á hvíta bflnum sem
smíðuðu svalirnarúr svarta timbrinu og hefur enn verri músíksmekk mig
langar til að æpa og hlaupa út og æpa og berja sleggju í bflaútvarpið en
sit á mér (fröken þér lekið)
TMM 1991:2
55