Tímarit Máls og menningar - 01.06.1991, Blaðsíða 86

tímum. Viðlétumokkurnægjaaðkyssast afáfergju. Reyndarminnirmig,
að um tíma hafi systirin verið komin með buxumar niður undir hné, en
lengra fóru þær ekki, það sver ég. Að vísu man ég þetta illa, svo að vel
getur verið, að það sé misskilningur, kannski draumur eftir á og hún hafi
alls ekki farið úr buxunum neitt. Ekki einu sinni úr strengnum. Eða var
hún í pilsi? Nei, þetta man ég ekki almennilega.
Eftir alllöng atlot var barið að dyrum hjá okkur og ég lauk upp. Ég sá
í speglinum hinum megin við ganginn, að við systirin vorum dálítið
tætingsleg um hárið og í framan. Frammi fyrir mér stóð maður sem ég
þekkti ekki neitt og hélt á logandi kertaljósi. Hann var frakkaklæddur
með harðan kúluhatt. Utan við húsið brenndi nýleg Lada bensíni.
„Góðan daginn,“ sagði ég.
„Góðan daginn. Ég heiti Jón. Ég er alkóhólisti," sagði maðurinn.
„Og hvað með það?“ spurði ég.
„Ekkert,“ sagði hann. „Ég vildi bara að það kæmi fram.“ Svo gekk
hann út eftir kurteislega kveðju, veifaði kertaljósinu yfir höfði sér, en þá
slokknaði á því. Hann hvarf jafnhratt og hann hafði kynnt sig.
Við lokuðum aftur að okkur og hlógum dálítið. Líkið stundi allhátt
frammi á bekk og virtist líðan þess fara versnandi. Nú vorum við svo
heppin, að finna púrtvínsflösku í kassa, sem geymdur var í þvotta-
kompunni. Við skenktum hvort öðru í glös og gátum vel látið flöskuna
standa á strauborðinu, ef við gættum þess að rekast ekki í það; gættum
þess að tuskast ekki um of. Kannski hafði Jón alkóhólisti verið á hött-
unum eftir þessari flösku. Við ræddum það stuttlega.
Á eftir hrósaði hún mér fyrii visku og yfirvegun við saumaskap og
aðhlynningu sára. En ég skálaði og sagði við hana hreint út: „Kæra vina,
nú ert þú ekki lengur hlutlaus.“
Mér fannst mjög gott að fá vín í návist svo fagurrar konu, enda var ég
ekki á bfl. Hann var á verkstæði. Hún var ekki heldur á bíl, en hefði
sennilega syndgað þótt hún hefði verið á bfl, svo vel tel ég mig þekkja
hana. Mér er sagt að það sé í lagi, að læknir fái sér neðan í því meðan
hann aðstoðar sjúkling, svo fremi hann gæti þess, að verða ekki blind-
fullur. Það er: Hann drekki ekki meira en sem svarar átján bjórum eða
sjö tvöföldum viskí, nema hvort tveggja sé. (Eftir svo mikla drykkju er
jafnvel læknir farinn að bulla). Þá er miðað við áttatíu og fimm kílóa
lækni, karlkyns, með fimmtán drykkjuár að baki. Og í læknalögunum er
84
TMM 1991:2