Tímarit Máls og menningar - 01.06.1991, Blaðsíða 35

þykk ísbreiða úti undir hafnarmynni. Skyldi hún nú komast gegnum
svona þykkan ís?
Farþegamir voru famir að tínast inn, og kringum landganginn stóð
dálítill hópur forvitinna manna, hin klassiska líkfylgd skipanna. Ég stóð
langt í burtu og virtist vera að horfa til norðurfjallanna eins og mér kæmi
þessi skipsferð ekkert við. Klukkuna vantaði kort í sex, og ennþá var hún
ekki komin um borð. Kannski eitthvað hafi komið fyrir, svo að hún fari
ekki, að minnsta kosti ekki með þessari skips[ferð], og ef til vill verður
henni snúinn hugur þegar næsta skip fer til útlanda. Nema hún sé í
öðruvísi litri kápu í tilefni af burtför sinni. Þágæti hún hafafariðum borð
án þess ég þekkti hana svona langt í burtu. En hún er fátæk og það er ekki
líklegt, að hún hafi getað keypt sér nýja kápu. Nema unnustinn hafi gefið
henni fyrir nýrri kápu?
Ég fálmaði eftir úrinu niður í vasa minn. Aðeins tíu mínútur eftir þar
til skipið á að fara. Ég titraði af sptenningi. Þessar tíu mínútur gera út um
lífshamingju mína. Farþegamir héldu áfram að tínast einn og einn um
borð. Og ein og ein útfararrotta kom valtrandi úr skipinu niður landgang-
inn. Guð almáttugur! Hvað sé ég? Þreklega vaxinn kvenmaður með
fagrar herðar og miklar lendar, í grænni kápu, gengur upp landganginn,
stígur niður á þilfarið og hverfur undir þiljur á öðru farrými. Það var eins
og svarta myrkur félli niður úr loftinu allt í kring-----
Eftir þetta sá ég hana aldrei framar. Hún giftist þegar hún kom til
Kaupmannahafnar, og litlu síðar átti hún barn. Maðurinn drakk og
svallaði, og hún seldi ávexti á götunum þeim til lífsuppeldis. Að lokum
bjargaði annar maður henni úr klóm þessa sjóara. Þau giftust. En litlu
síðar andaðist hún af bamsfömm. Leiði hennar er í Vesturkirkjugarði.
(Bls. 208-218).
TMM 1991:2
33