Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Blaðsíða 7

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Blaðsíða 7
hann geti þjónað sem upplýsandi menning- arrýni. I. Gerpla Dagnýjar Kristjánsdótt- ur: Þrír á freudískum flótta. 1 í túlkun sinni á Gerplu beitir Dagný Krist- jánsdóttir aðferð sálgreiningarinnar. Tak- markið er að stefna saman textanum og aðferðinni og hún vitnar í bandarískan bók- menntafræðing sem segir að bókmenntirnar og sálgreiningin eigi að mætast stoltar og jafnréttháar í túlkuninni, þannig að þessar tvær greinar varpi Ijósi hvoráaðra [skáletur Dagnýjar; bls. 301]. Hún talar um „stefnumót teóríu og texta“ og telur túlkun Helgu Kress á Tímaþjófi Steinunnar Sigurðardóttur nærtækt dæmi um stefnumót af þessu tagi.4 Ætla má að sú túlkun uppfylli þær aðferðafræðilegu kröf- ur sem Dagný gerir til þesskonar stefnu- móta. Ég er henni ósammála í því efni og mun víkja að því síðar. Abyrgð túlkandans vex um leið og text- inn (eða einstakar persónur hans) er gerður að viðfangi kenninga tiltekins skóla, án til- lits til víðara samhengis. Hjá Dagnýju er það skóli sálgreiningarinnar, með ívafi hins nýja femínisma, sem heldur á fund Medúsu sjálfrar; Gerpla er engin venjuleg bók. Dagný ætlar sér að „rekja tvo þræði úr vefnum — ástina og óhugnaðinn“ (302), en til þess skoðar hún karlhetjur Gerplu, sam- band þeirra við sjálfa sig, samband hvers við annan og samband þeirra við konur. Bilið á milli formsins og hins óhugnanlega innihalds skapar íroníska tvíræðni og marg- ræðni, „verður gróteskt“, segir hún. Hin íroníska tvíræðni kallar svo á túlkun sál- greiningarinnar. Þar með snýr Dagný sér að myrku djúpi sálarfylgsna þeirra Þorgeirs Hávarssonar, Þormóðs Bessasonar og Ólafs Haraldsson- ar, og ógnvekjandi opinberun óhugnaðar í ástar stað. Það er „freistandi“, segir hún, að stefna Gerplu og sálgreiningunni saman. Þá er ekki aðeins verið að athuga hvað Gerplu-texúnn segir beint — heldur ekki síður hvað hann gerir, hvaða áhrif hann hefur (302). Það er vegna þess að „málið snýst ekki aðeins um hina meðvituðu hugmynda- fræði, hinn meinta boðskap, heldur líka — og ekki síður — um sefjunina, „töfrana“, hinn ómeðvitaða boðskap“ (316). Hvort sem sálgreiningin er jafnoki Gerplu eða ekki, þá getum við strax dregið eftirfarandi ályktun: túlkunin fæst við afmörkuð svið bókarinnar og forsendur hennar byggja á freudískri hugmynd um vanda og böl manneskjunnar. Og hvað kemur í ljós? Hinn „ómeðvitaði boðskapur“ sýnir okkur, að hetjumar þrjár eru allar á flótta undan hinu kvenlega. Þeir fyllast ótta við eigin þrá, og þar sem hið kvenlega fullnægir í mesta lagi þörf þeirra en ekki þrá, verður þjáning þeirra allra að óttanum við hið kvenlega. Þorgeir skelfist hjá ekkjunni í Normandí, Þormóður hjá Kolbrúnu á Grænlandi og Ólafur konungur nóttina fyrir ormstuna á Stiklarstöðum. í stuttu máli rekur Dagný hverja hetju af sínu fjalli í sameiginlegar réttir óttans: „Hetju- hugsunin, karlmennskan, dýrkun valdsins er svar eða flótti frá þessum viðbjóði, þess- um ótta við „hið kvenlega“, sem er eins og TMM 1992:2 5
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.