Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Blaðsíða 44

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Blaðsíða 44
Ef verið er að spyrja um íslenska sagna- gerð á níunda áratugnum, tel ég það hæpna kenningu að hún hafi einkennst af „aftur- hvarfi til frásagnarinnar“. Raunar má fyrst spyrja hvort það sé eðlileg forsenda að líta svo á að einhverntíma hafi einhverjir höf- undar, væntanlega módemistar á því tíma- bili sem ég hef nefnt, hætt að segja lesendum sögur. Raunin er sú að verk þeirra ólga af sögum og til dæmis eiga skáldsögur Thors og Guðbergs það sameiginlegt að persónur gera mikið af því að segja hver annarri sögur. Hinsvegar má segja að hinn samfelldi epíski söguþráður með atburða- kjörnum sínum og tímafléttu þokist í bak- grunn textans og verði kannski sem slitróttur skuggi í huga lesandans í róttæk- ustu verkunum. Afturhvarf til hefðbundnari frásagnar verður á áttunda áratugnum með nýraun- sæinu, og hafi verið listræn blindgata í ís- lenskri sagnagerð síðustu áratuga þá er það nýraunsæið. En þegar nýraunsæið er harð- lega gagnrýnt, eins og löngu er orðinn við- tekinn háttur, vill gleymast að á áttunda áratugnum urðu einnig epísk umskipti af öðrum toga. Þá birtust söguleg skáldverk eins og Yfirvaldið eftir Þorgeir Þorgeirsson (1973) og Haustskip eftir Björn Th. Bjöms- son (1975), og svo sagnabálkar sem hleyptu nýju lífi í ævisagnaritun, þ.e.a.s. endur- minningar Halldórs Laxness (fjórar bækur 1975-1980), ævisaga Tryggva Emilssonar (þrjú bindi 1976-1979) og Jakobsbálkur Sigurðar A. Magnússonar, sem hófst með Undir kalstjörnu (1979). Til þess að sjá þróun frá formi til frásagnar á níunda ára- tugnum þurfa menn því greinilega að hafa steingleymt þeim áttunda, bæði hvað varð- ar skáldsögur og aðra frásagnarlist. Jafn- framt er þó rétt að muna að ein helstu nýsköpunarverkin í ævisagnalist sem birt- ust á þessum árum ganga allmikið á skjön við hefðbundna sagnagerð, nefnilega Samastaður ítilverunni (1977) og Úrsálar- kirnunni (1978) eftir Málfríði Einarsdóttur. Sjálfsævisöguleg verk síðastnefndra höf- unda rísa flest hæst í glímunni við bemsku og uppvaxtarár, eins og algengt er um sjálfsævisögur. Þannig tengjast þau einu helsta viðfangsefni íslenskra skáldsagna á áttunda og níunda áratugnum. Bemsku- skáldsögur síðustu fimmtán ára búa vissu- lega margar yfir ríkri frásagnargleði, en sumar þeirra bera þess líka vitni að bemsk- an einkennist af söguþrá fremur en sögu- þræði. Og svo einkennilegt sem það kann að vera, þá er söguþráin ljóðræn og mynd- leitandi í eðli sínu. Sá höfundur sem kafað hefur hvað dýpst í bemskuna og fundið henni aðkallandi form, Gyrðir Elíasson, sameinar frásagnargáfu og myndræn tilþrif með listrænum hætti sem villandi væri að kenna við „afturhvarf til frásagnarinnar". Það er miklu frekar sem hann standi á mót- um sögu og ljóðs og yrki textann þar. Texti á mótum frásagnar og ljóðrænnar tjáningar einkennir einnig önnur verk frá níunda áratugnum sem fyrr voru nefnd, t.d. I sama klefa, Hjartað býr enn í helli sínum, Grámosinn glóir, Tímaþjófinn, Gunnlaðar sögu, Hringsól, Skuggabox og Ég heiti ís- björg, ég erljón. Þessi verk taka frásögnina til endurskoðunar, en upphafsályktun Gísla Sigurðssonar — „Sögur eru einfalt fyrir- bæri“(69) — er þeimfjarri. í þessum skáld- sögum em þrá og ótti persónunnar, sjálfsverunnar, bundin frásögn, en frásögn- in og sjálfsveran leita hvor undan annarri. Sjálfsveran fær ekki fest sig í sögu eða þá að hún er fönguð í einhverri frásögn án þess að eiga þar heima. Innbyrðis uppnám sjálfs- 42 TMM 1992:2
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.