Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Blaðsíða 19

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Blaðsíða 19
Alda/n er dæmd til að hrekjast, vegna þess að í karlveldinu hafa konur engan stað til að fara á. Um leið er saga hennar sár og jafnframt grótesk saga um konu sem leitar að sjálfri sér í ástinni en ferst vegna þess að sá karlmaður sem hún festir ást á er í raun hlutgerving, ef ekki steingervingur, karl- veldisins sjálfs (89). En saga Öldu er ekki um karlveldið, ekki um það hvemig Alda skilgreinir sig út frá augnaráði karlveldisins og ekki um það hvemig hún reynir, þrátt fyrir allt, að brjót- ast undan valdbeitingu þess. (Gróteskan, flæðið og hláturinn vinna ekki á því sem enginn fær höndlað). Hins vegar má greina ýmsar ástæður þess, hvers vegna Alda vill ekki og getur ekki myndað jarðsamband og sagan er að stórum hluta frásögn af þeim. í falli Öldu og fórn felst þar af leiðandi eitt- hvað annað og meira en að karlveldið kúgi hana, geri ást hennar að engu og eyðileggi síðan líf hennar. Hún er vissulega dæmd til að hrekjast, en það er af því að hún sjálf setur líft sínu skilyrði sem enginn getur uppfyllt. Sem tilraun til sjálfssköpunar er líf Öldu því vonlaust. En einmitt þess vegna minnir saga hennar á margskráðan ofmetn- að heimsfrægra persóna, freistingar þeirra og fall. Með því móti einu býr sagan yfír harmrænu þema, en eins og ljóst er orðið, þá rúmar heimsmynd freudíska femínism- ans ekki slíkar sögur. 5 Ef einhver vill tala um ást og gera þá um- ræðu að menningarrýni, þá eru hugmyndir freudíska femínismans afar villandi. Túlk- un Helgu Kress á Tímaþjófnum ber þess vitni. Því í stað þess að spyrja um heillandi, en ekki einfalt hlutskipti kynveru og skoða þau skilyrði sem gætu búið því að baki — en án þess getur enginn talað um samlífið svo vel fari, hvað þá aðstæður ástarinnar, því konan er ekki bara Kona, heldur lýtur hún um margt sömu lögmálum og karlmað- urinn — segir freudíski femínistinn annað hvort „já“ við öllu því sem efast má um, eða skáldar í aldagamlar og óleysanlegar eyður tilvistarvandans. Átök siðferðis og kyn- ferðis fara fyrir lítið, svo og mestöll saga mannsandans ef út í það er farið (heim- speki, bókmenntir og saga). Kannski er boðskapurinn svo einstæður einmitt þess vegna, en hann felst fyrst og fremst í upp- hafinni dýrkun hvatalífsins, ásamt þeirri trú að ef karlveldið molni, muni ást Flæðis- Konunnar breiða úr sér og heimurinn allur verða réttlátari og betri. Það er nógu slæmt að horfa uppá fræðin gera ástina upptæka og í raun er slíkt athæfi ekkert annað en móðgun við upplýstan les- anda. En kynveran er ekki bara sögð geta elskað af lífi og sál velji hún af-bælinguna, heldur líka lifað lífi sínu átakalaust með annarri, en einungis með þeim hætti á hún kost á að nálgast djúpið í sjálfri sér, sann- leikann í lífínu og heilsteypta sjálfsmynd. Það er hið sama og að segja að þannig geti hún loks lifað lífi sínu frjáls, án íhlutunar valds. Með þessu móti stendur skóli freud- íska femínismans vörð um eina helstu túlk- unarskekkju fræðanna, nefnilega þá að maðurinn geti verið góður og að ástin sé honum sjálfur uppruninn, bara ef hann læt- ur ekki bælinguna ná tökum á sér. Aðalatriði þessa máls er eftir sem áður þetta: kvenkyns túlkandi sem einbeitir sér að skilyrðum ástarinnar í karlstýrðu þjóðfé- lagi virðist sjaldan geta skoðað samlíf, sam- skipti kynjanna, eða kynhegðun, án þess að skapa nýjan heim. Sá heimur er mun ein- TMM 1992:2 17
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.