Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Page 37

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Page 37
að hengja eitthvað á snúruna. Þegar hún nálgast, kemur í Ijós að þetta eru dökk karlmannsföt. Auk þess gat hún ekki betur séð en að Kolfinna væri orðin býsna þykk um sig miðja. Þessi fregn kom róti á hugi fólks um stund, svipað því þegar vindur gárar lognkyrrt vatn. En þetta var aðeins hviða — og brátt fengu menn um annað að hugsa. Skip var komið af hafí. Danmerkurfarið Anne Christine hafði varpað akkerum um nóttina, og lá nú úti á víkinni í gráma morgunsins; menn höfðu ekki átt von á skipinu svona snemma, en þama lá það samt, svart á skrokkinn með felld segl, og yfir því sveimuðu útverðir byggðarinnar og buðu það velkomið með miklu gargi. Hvað var það sem ekki breyttist í þessu þorpi við slíka skipskomu? Himinninn varð blárri, torfbæimir reisulegri, og hugsanir fólksins sem venjulega snerust í tilbreytingarlausa hringi, losnuðu úr viðjum og ungir sem aldnir þustu niður á pláss til að taka þátt í ævintýrinu. Flestir verkfærir menn komust í uppskipunarvinnu, og þeim sem fengu að handleika varninginn niðri í lestinni fannst þeir vera komnir til útlanda. Sláturtíðin var alla jafna ekki minni hátíð í augum þorpsbúa, en á þessu hausti varð skipskoman beint ofan í hana, sem var líkast því að fá hvítasunnuna á páskunum; mönnum fannst hálft í hvoru að þeir hefðu verið hlunnfarnir, en drógu þó ekki af sér við að salta blessuð heiðalömb- in niður í tunnur, sem síðan var rennt ofan í magann á galeasinum Önnu Kristínu. Dag einn mitt í öllu þessu ati birtist svo Kolfinna Sveinsdóttir uppi í Damsverslun. Erindi hennar var að kaupa sitthvað smálegt til sláturgerð- ar. Búðarmönnunum varð vægast sagt starsýnt á hana, en hún virtist ekki láta það mikið á sig fá, nema hún var kannski venju fremur stutt í spuna, en hvemig sem þeir einblíndu á Kolfmnu, gátu þeir ekki séð að þar færi barnshafandi kona. Eftir þetta fór Kolfinna ferða sinna í þorpinu eins og ekkert hefði í skorist, og það rann upp fyrir fólki, að ætti hún bam í vændum, myndi það barn ekki líta dagsins ljós á þessu hausti; ekki á þessu ári. Hér slaknar á þræðinum í frásögn vorri, vegna þess að nú fóru í hönd langir, viðburðasnauðir tímar hjá söguhetjunum — að minnsta kosti að því er séð varð í hinu ytra — en ekki nóg með það, heldur virtist allt þorpið vera haldið einhverskonar doða; dagamir hrönnuðust upp, til- TMM 1992:2 35
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.