Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Side 38

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Side 38
breytingarlausir eins og lykkjur á prjóni, og það sem menn kalla framfarir lét lítt á sér kræla, og í sveitinni var allt með sömu ummerkjum og verið hafði öldum saman. Hólmnesingar héldu áfram að sækja sjóinn og vafstra kringum þurra- búðir sínar eins og feður þeirra og afar höfðu gert á undan þeim. Stundum urðu þeir þó æði kappsfullir enda sjálfgefið að á slíkum stað kemst enginn lífs af án þess að búa yfir töluverðri hörku. Sjaldnast beindu þeir þó spjótum sínum hver gegn öðrum, en strituðu skipulega eins og maurar í þúfu. Flestir höfðu í sig og á sem kallað er, en fátæktin var þó alla jafna nægileg til þess að viðhalda gæsku hjartans. Henningsen apótekari naut trausts á staðnum. Hann hafði orð á sér fyrir að vera lipur, en þó hæfilega fyrirmannlegur; gekk ekki hart eftir greiðslum, og sagt var að fátæklingar fengju stundum hjá honum meðul án þess að borga þau nokkurn tíma. Þegar hann stóð ekki í apótekinu sat hann og las í stofu sinni, eða gekk úti með hundinn. Stundum þáði hann heimboð og stöku sinnum komu til hans gestir og þótti hann góður heim að sækja. Kolfinna var orðin gróin í ráðskonustöðunni og sá um allt heimilishald af myndarskap. Fólki fannst hún kuldaleg í viðmóti. Hún eignaðist enga vini í þorpinu, og séra Gísla frænda sinn heimsótti hún aldrei. Annars liðu dagamir eins og þeir höfðu alltaf gert, og urðu að vikum, árum og áratugum. Þegar þetta var, hafði orðið tími aðra merkingu en nú á dögum, og hefði presturinn farið að tala um tímaskort eða tómstundir af stólnum, þá hefði enginn vitað hvað hann var að fara. Að vísu þekktu allir á klukku í plássinu og sumir áttu meira að segja vasaúr með rómverskum tölum, en hér voru það máttarvöldin sem mældu mönnum og skepnum tíma. Haustvertíð byrjaði um vetumætur og stóð til jóla; vetrarvertíð frá nýári fram á einmánuð. Með góutunglinu kom heilag- fiskið, og selur var veiddur milli fardaga og Jónsmessu. Þannig reif skaparinn dagana hægt og skipulega af dagatalinu, og vindurinn tók þá og feykti þeim — eitthvað út í buskann. Henningsen lyfsali var farinn að safna ístru, og Kolfinna þurfti sífellt að vera að vflíka buxumar hans; sjálf var hún holdgrönn, nánast skarp- holda og grá slikja komin á svarta hárið. Hólmnesingar sáu apótekarann og ráðskonu hans naumast lengur fyrir sér sem elskendur. Saga þeirra, sem fólki fannst áhugaverð framan 36 TMM 1992:2 k
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.