Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Page 52

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Page 52
munninum. Gætilega bjóst hann til að reka höndina niður í skálina aftur. Úr fjarska heyrðist þrýstiloftshvæs frá gestinum á glugganum, eins og stuna. — Ég át þær. Hann sneri sér hægt við. Hún kom fram undan hliðinni á ísskápnum og stóð nú hjá íhvolfa brauðkassanum úr blikkinu og hélt á smáköku, sem hún var búin að bíta í. Andlitið var undarlega hvítt og greinilegt í dimmunni og dálítill gljái á hökunni vitnaði um að hún hafði sagt satt — þetta með sveskjumar. — Ert það þú, sagði hann um síðir og bar höndina upp að munninum meðan hann kyngdi sveskjunum. — Já, það er ég. Ég var svöng. Hann fann til léttis, sem svo hvarf fyrr en varði fyrir skrýtinni ánægju yfir að sjá hana og loks undmn yfir að hún skyldi vera hér komin. Hingað, næstum komin nótt — og í kolamyrkri! — En það eru orðnar margar vikur .. . byrjaði hann. Hún brosti og svaraði ekki, því hún hafði stungið upp í sig því sem eftir var af kökunni. — Ertu nokkuð reiður, þótt ég stæli sveskjunum? sagði hún. — Nei, nei! Hann lést hlæja og hún lést líka hlæja og henni svelgdist á kökunni svo hún hóstaði og hóstaði. Það var eins og allt væri orðið svo skemmtilegt allt í einu. — Ég held bara að ég sé orðin klikk, sagði hún. — Veistu það? Þú getur ekki trúað því. Alvörusvipur leið snöggt yfir andlitið eins og þegar grárri mús bregður fyrir milli stráa og svo var það ekki meira og hún var aftur byrjuð að þykjast hlæja. — Viltu — viltu ekki koma inn, sagði hann og þau gengu inn í stofuna og settust, hann í litla sófann, hún í stólinn þar sem hann hafði sjálfur setið fyrir stundu. — Passaðu þig. Það datt glas með sveskjum, aðvaraði hann hana. — Em þá allar sveskjumar búnar? sagði hún og gerði sér upp svo óttablandna alvöru að þau fóm bæði aftur að hlæja og nú næstum í alvöru. Já, mikið var allt orðið skemmtilegt og eiginlega vissi hann ekki af hverju. Þau sátu í myrkrinu og hvemig sem á því stóð var dimmara hér en í eldhúsinu. — Verkamennimir við nýju álmuna slitu rafstreng, skýrði hann út án þess að hún spyrði. — Allt heimilið er rafmagnslaust. 50 TMM 1992:2
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.