Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Page 58

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Page 58
í borginni Flórens, fannst honum að lífið mundi eiga heima. Hér gerðist ekki neitt. Lífið vissi ekki af honum og hann fann að það mundi aldrei vita af honum. Kannske var það meðfram af löngun til að gera hana svolítið dapra líka að hann sagði: — Veistu að Hanna er dáin. Hún dó síðustu nótt? — Ertu að segja satt? Ég hafði ekki hugmynd um það. Hún greip andann á lofti. — Aumingja Hanna. En kannske er gott að hún er dáin. Ég held að hún hafi þjáðst. — Hún spurði oft eftir þér þegar þú varst farin. — Já, hún var líka besti vinur minn héma — fyrir utan þig auðvitað. Hún stóð eins og klettur með mér þegar þau sögðu að ég hefði stolið þessum svefnpillum, sagðist hafa tekið þær inn sjálf. Ég veit auðvitað ekkert um það en ekki stal ég þeim. Það var bara þessi hjúkrunarkonu- tmnta héma sem þurfti að finna eitthvað til að klína á mig svo ég yrði rekin. Ætli hún hafi ekki sjálf étið þær. Ég yrði sko ekki hissa. En nú skil ég af hverju þú ert svona niðurdreginn. Svona slær mann nú alveg út af laginu. Þú ert líka eitthvað svo gugginn. Hugsa nýju stelpumar héma ekkert um þig? Hún sendi honum stríðnislegt augnaráð og dró fram gula tuðru, sem hann hafði ekki tekið eftir fyrr en nú. — Ég ætla að laga þig svolítið til. — Nei, ekki. . . byrjaði hann en hún ansaði honum ekki. Hún spratt upp og dró stólinn að speglinum. Eins og hún hefði fyllst nýjum þrótti greip hún um handlegginn á honum og dró hann á fætur. — Svona, sestu, sagði hún, eins og hún væri að áminna þrjóskan krakka. Hann settist og fylgdist með þegar hún byrjaði að tína mislit glös og kmkkur upp úr tuðrunni, skæri, augnháraplokkara, handspegil, naglaþjalir, fimm greiður (þrjár af þeim risastórar) og loks lítinn hárblásara. Það var ótrúlegt að þetta hefði allt komist fyrir í tuðrunni, minnti á pípuhatt hjá sjónhverf- ingamanni. Litla borðið var alþakið eins og sýningaborð í snyrtivömbúð. — Ég hreinsaði aðeins til hjá þeim í París, áður en ég strauk, sagði hún glettnislega, um leið og hún greip eina af greiðunum sem búin var hárbeittum prjóni og tók að greiða honum. — Þú hefur svo fallegt ljóst hár, hvíslaði hún. Hann þagði og starði í ljósið í speglinum. Engillinn, næstum höfuðlaus, spennti greipar í miðri kösinni, eins og hann kysi að heyra hvorki né sjá þennan óguðlega ránsfeng. — Það er allt annað að sjá þig núna, sagði hún. Hann vissi ekki hve 56 TMM 1992:2
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.