Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Side 59

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Side 59
lengi hún hafði verið að stjana þetta við hann, greiða honum, klippa hárið við eyrun, dekkja á honum augabrýnnar og farða hann í kringum augun. Loks tók hún upp flösku með grænum miða, hellti varlega úr henni í lófa sér og löðrungaði hann létt á eyrun og vangana. — Nú kemur af þér fín lykt, sagði hún og bar það líka á hálsinn á honum og hann sveið ofurlítið. — Ég skil flöskuna eftir, því ég vil að þú eigir hana. Lyktin á að minna þig á mig, sagði hún um leið og hún fór að tína hlutina á borðinu niður í tuðruna aftur. Hann horfði á sig í speglinum og sá að hann hafði breyst, augun voru skýrari og baugamir undir þeim horfnir og það stirndi næstum á hárið á honum. Svo var það þessi snarpi, þægilegi ilmur sem fyllti vitin. Hann stóð upp og settist í litla sófann á ný og hún settist líka, en ekki í stólinn, heldur við hliðina á honum. Svo þögðu þau bæði stundarkom. — Þú átt að reyna að vera hamingjusamur, sagði hún. — Af hverju finnurðu þér ekki einhverja? — Einhverja? — Það líst nógum á þig. Þú bara lokar þig svo mikið af. Þú veist að mér leist svo vel á þig — líst vel á þig. Röddin varð að hvísli og hann fann að hún sat alveg þétt uppi við hann. Svo fann hann hvemig hún renndi tveim fingrum inn á milli hnappanna á skyrtunni hans og gældi varlega við bringuna á honum. — Nei, ekki núna, sagði hann og var gripinn djúpri og einkennilegri hryggð. Gætilega dró hann höndina á henni burtu, en sleppti henni samt ekki al veg. Hann gmnaði að hún segði þetta ekki í einlægni, heldur aðeins til þess að þóknast honum, hugga hann. Samt var gott að heyra hana segja þetta. A morgun tæki við magaspeglunin eftir sveskjukúrinn og hvað svo . . . Eftir síðustu rannsókn hafði hann ekki fengið ljós svör. Ekki svo að skilja að hann óttaðist neitt. En ekkert var fjær honum nú en að fara að „finna sér einhverja.“ Fyrir honum var heldur ekki nein önnur en hún, þótt hann mundi aldrei segja það. Nei, aldrei... — Hvemig er hann þessi Sylvíó þama. Ég á við hvort þið séuð mikið saman, hvort hann sé góður? Hann fann einhverja kynlega þörf fyrir að spyrja hana þessa. — Hvemig þá góður? Hún yppti öxlum og brosti dauflega. — Ekki eins og þú. Þú ert hundrað sinnum betri. Eiginlega er hann alls ekki góður. Hann er „shit“ — „big shit“ — „sporcaccione“. Þrjóskusvipnum brá fyrir á andlitinu aftur. — Hann var alltaf að reyna að fá mig til að gera nokkuð TMM 1992:2 57
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.