Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Side 60

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Side 60
sem ég vil ekki gera. Hann suðaði frá morgni til kvölds. En svo lágt leggst ég ekki og ég skal segja þér að ég ætla að hafa gott af honum en ekki hann af mér. Ég er ekki hrædd við hann og það þótt hann komi með alla mafíuna. — En af hverju ferðu þá til hans? — Ég sagði þér það. Ég verð. Það gerðist nokkuð. Það er ekki út af neinu sem er mér að kenna heldur öðrum. Rétt einum af þessu „shit“- fólki. Það er alls staðar. Stundum held ég að allir séu „shit“ nema þú. Hún þagnaði og hallaði höfðinu að brjóstinu á honum og hann horfði niður í dökka röndina í gulu hárinu. Hann spurði einskis frekar, það skipti heldur ekki máli. — Veistu nokkuð? hvíslaði hún og leit upp eitt augnablik. — Þegar ég er búin að kippa öllu í lag vil ég að þú komir til Ítalíu og við skulum hafa það stórkostlegt saman. Mig langar að sýna þér svo margt... Hann kinkaði kolli, og eftir andartak tók hann eftir að hún svaf. Hann sat langa lengi, klukkustund, tvær klukkustundir, gætti þess að hreyfa sig ekki og horfði í ljósið. Allt var kyrrt, aðeins lágur dynkur þegar annar vængurinn af englinum féll niður á bakkann og ofan í poll með gullnum og rauðum ögnum sem bárust til og frá. Hægt og hægt kom yfir hann höfgi, ljósið varð ógreinilegt og fjarlægðist. Um síðir varð það að stjömu sem skein yfir lygnum síkjum, þar sem gondólar vom á siglingu með elskendur .. . Hann var einn af elskendunum og hún hallaði sér að brjósti hans. Stjörnunum fjölgaði, þær spegluðust í dimmu síkinu og vörpuðu perlukenndri birtu á gular hallir á bakkanum. í dymm einnar af þeim stóð brosandi maður í bleikum jakka með sígarettu milli dimm- rauðra vara. Hann tók upp gullkveikjara og kveikti í sígarettunni um leið og hann veifaði til þeirra. Armbandið glitraði og glitraði... *** Stjömunum fjölgaði uns þær skiptu þúsundum, himinninn var að verða logabjartur og hann hrökk upp. Engillinn var orðinn að fuðrandi báli sem sté upp af kraumandi vaxi. Hann ætlaði að vekja hana en hún var farin. Hann svipaðist um ringlaður og greip eftir ilmvatnsflöskunni. Óstyrkum höndum skvetti hann megininu af innihaldinu á eldinn og það kom holhljóma hvellur og blá súla gaus upp. Eldurinn slokknaði og hann heyrði snarka í vaxinu. Hann þreifaði um andlitið — gagnaugu, vangana, 58 TMM 1992:2
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.