Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Side 74

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Side 74
vilji að ungir rithöfundar fari að endurtaka formtilraunir sem gerðar voru fyrir 25 ár- um. Því fer víðs fjarri. Krafan um að gefa söguþræðinum á kjaftinn er orðin að klisju fyrir lifandis löngu. En ég vil vara við því viðhorfi sem kemur fram í grein Gísla Sig- urðssonar, að bókmenntir eigi að vera skemmtilegar og hnyttnar, að þær eigi að vera með húmor og vel skrifaðar og það sé allt og sumt. Ég hef ekkert á móti skemmti- legum bókum en mér finnst bara að Gísli sé einum of sáttfús við rithöfundana og að rithöfundamir séu einum of sáttfúsir við þjóðina (bæði hvað varðar form og innihald skáldsagnanna). Uppskrift Gísla að góðri sögu fellur eins og flís við rass að kröfunni sem söguþjóðin og markaðurinn gera til bókmennta og þær kröfur eru afturhalds- samar. Ég er ekki einu sinni viss um að Gísli hafi rétt fyrir sér þegar hann segir að bókmenntir þurfi að vera „vel skrifaðar". Þvert á móti, „vel skrifuð bók“ er bók sem fellur að ríkj- andi málsmekk og ríkjandi bókmennta- smekk. „Vel skrifuð bók“ getur aldrei opn- að nýjan kafla í bókmenntasögunni, eins og Gísli virðist halda. Mér er til dæmis til efs að Vefarinn miklifrá Kasmír hafi almennt þótt vel skrifuð bók þegar hún kom fyrst út. Og ég held að ungur og metnaðarfullur rithöfundur yrði ekkert ánægður ef hann fengi ekki annan dóm um fyrstu bókina sína en að hún væri vel skrifuð. Bækur Guð- bergs og Steinars Siguijónssonar em ekkert sérstaklega vel skrifaðar. Myndmál Guð- bergs er stundum nykrað, setningarnar oft óþjálar og uppbygging textans óhnitmiðuð. Ég er handviss um að Guðbergur myndi ekki fá háa einkunn í íslenskum stíl í Menntaskólanum í Reykjavík. Og samt eru bækur Guðbergs eitt það besta sem gefið hefur verið út á Islandi á þessari öld. Ég veit ekki hvað það er sem gerir bækumar hans að góðum bókum. Ég veit ekki hvað það er sem gerir góðar bækur að góðum bókum. — En ég held að rithöfundamir þurfi að vera hugrakkir og sjálfstæðir og að þeir megi passa sig á þjóð sinni. 72 TMM 1992:2
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.