Skírnir - 01.04.1999, Blaðsíða 108
102
PLATON
SKÍRNIR
dimmuna í Myrkraheimi; sólin er af himni horfin, og hrœðilegt
myrkur á dottið.
Og líka á fjölmörgum stöðum í Ilíonskviðu, til dæmis í
umsátrinu, því þar segir hann líka:26
Því þegar þeir œtluðu yfir díkið, kom spáfugl til þeirra
vinstra megin hersins; það var háfleyg örn, og bar í klónum
blóðrauðan dreka, geysistóran; hann var lifandi og var enn að
sprikla, þó var enn ekki úr honum vígahugurinn, því hann
beygði sig á bak aftur og hjó örnina, sem hélt honum, í bring-
una við hálsinn; en er örnin kenndi sársaukans, sleppti hún
lausum drekanum niður og fleygði honum ofan í miðja mann-
þyrpinguna, en hún flaug sjálf burt gjallandi, og lét vindgol-
una bera sig.
Eg myndi segja að það væri verk spámannsins að skoða og
greina þennan kafla og aðra álíka.
Jón: Þetta er öldungis rétt hjá þér, Sókrates.
Sókrates: Og það er líka alveg hárrétt hjá þér að segja það, Jón.
Nú jæja, rétt eins og ég valdi kafla úr bæði Odysseifs, og
Ilíonskviðu, það sem átti við spámanninn, lækninn og fiski-
manninn, veldu, Jón, líka þannig fyrir mig, þar sem þú ert
reyndari en ég í Hómer, kafla sem á við um kvæðaþulinn og
list kvæðaþularins, sem kvæðaþulurinn getur skoðað og greint
betur en aðrir menn.
Jón: Og ég segi þér, Sókrates, að það er allt.
Sókrates: Þú segir þó ekki allt, Jón, eða ertu svona gleyminn? Það
hæfir nú ekki kvæðaþuli að vera gleyminn!
Jón: Og hverju ætti ég svo sem að gleyma?
Sókrates: Manstu ekki að ég sagði að list kvæðaþularins væri önn-
ur en ekilsins ?
Jón: Það man ég.
Sókrates: Samþykktirðu svo ekki líka, að þar sem hún væri önn-
ur, fjallaði hún um aðra hluti?
Jón: Jú.
26 II. 12. 200-207.