Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1879, Qupperneq 66

1879
56
5» dags. 12. s. m., og þar sem hann spyrst fyrir um, hverja aðferö megi við hafa til að
12. apnl. k0œa í peninga landaurum þeim, cr samkvæmt 5. gr. laga 14. desbr. 1877 um skatt á
ábúð og afnotum jarða kunna að verða greiddir í hin opiriberu gjöld, sem um er rætt
í lögum þossum, og hvort það sje ekki hinn einfaldasti og rjettasti vcgur til þessa, að
seija hina umrœddu landaui'a hæztbjóðendum við opinbert uppboð á sjálfu manntals-
þinginu, eptir að uppboðið liefir verið kunngjört með nœgurn fyrirvara. pjer hafið tek-
ið fram, að þjer eigi fáið sjeð, að frá hálfu hins opinbera verði haft neitt á móti þeirri
aðforð, sem sýslumaðurinn stingur upp á, og álítið þjer, að hún sje hin heppilegasta til
að koma í veg fyrir þann ágreining, sem á eptir kynni að eiga sjer stað um hlulfallið
milli gangverðs landauranna á hverjum stað og verðs þoirra eptir verðlagsskránni, og
að því mætti skoða uppboðsverðið sem gangverð það, er lögin rœða um.
Út af. þessu vil jeg ekki láta hjálíða þjónustusamlega að tjá yður, herra amt-
maður, til þóknanlegrar leiðbeiningar og birtingar fyrir hlutaöeiganda það, er
hjcr scgir:
Gjald það, er hjor rœðir um, á samkvæmt 5. gr. laga 14. deshr. 1877 að greið-
ast í peningum eptir meðalvorði allra meðalverða í hvers árs verðlagsskrá, og það er að
eins, ef gjaldanda brestur peninga, leyfilegt að greiða gjaldið annaðhvort í innskript hjá
kaupmönnum þeim, er iilutaðeigandi sýslumaður tekur gilda, eða í landaurum þeim,
scm nofndir eru í lagagreininni mcð verði því, er verðlagsskráin ákveður fyrir hverja
um sig af þessum vörutegundum, enda sje það verð eigi hærra cn gangverð í gjald-
daga. Sýslumaður er því skyldur gagnvart landssjóði að standa skil á gjaldinu sam-
kvæmt meðalverði allra meðalvcrða ár hvert, og er hvorttveggja, aö þetta leiðir af lögun-
um, cnda var beinlínis gjört ráð fyrir því undir umrœðum þeiin, sem fóru fram áður
en lögin náðu gildi. Eins og það nú í 5. gr. laganna er falið sýslumanni að ákveða,
hjá hverjum kaupmönnum hann vilji taka á móti innskript sem löglegri boigun, þann-
ig ber engum öðrum en sýslumanni að gjöra fyrir hönd liins opinbera út um
hlutfallið milli gangverðs landaura í gjalddaga og meðalverðs þeirra samkvæmt verðlags-
skránni; en hvort sem borgað er með innskript eða landaur.um, ber sýslumanni að svara
út gjaldinu í peningum eptir meðalverði allra meðalverða.
Ef ágreiningur verður milii sýslumanns og gjaldþegns um gangverð landaura í
gjalddaga, og sje enginn annar vegur til þess að gjöra út um þonnan ágreining, sje jeg
ekkert því til fyrirstöðu, að gangverð hinna framboðnu landaura verði fundið á þann
liátt, sem syslumaðurinn hefir stungið upp á, eða með uppboði á sjálfu manntalsþinginu
að undangenginni nœgilegri auglýsingu, en það verður að halda því föstu, að uppboðið
geti ekki haft nein áhrif á rjctt landssjóðsins til að fá gjaldið greitt eptir meðalverði
allra meðalverða.
EMBÆTTASKIPUN.
Ilinn 15. dag aprílmán. þóknaðist lians liátign konunginum að skipa kandidat Árna Jóns-
s o n til pcss að vora hjeraðslækni í 9. læknisbjeraði.
S. d. sctti ráðgjafinn fyrir ísland kandídat Björn Magnússon Ólson kennara við binn
lærða skóla í Kcykjavík, þannig að bann sjo skyldur, ef krafizt vcrður, að taka að sjer umsjón með
nefndum skóla án sjcrstaks endurgjalds.
S. d. veitti landshöfðingi prestinum sira Magnúsi Gíslasyni lausn sökum beilsubrests
frá Sauðlauksdals prestakalli i Barðastrandarsýslu, þannig að lausnin teljist frá fardögum 1879, og upp-
gjafaprestinum bcri í cptirlaun þriðjungur af vissum tekjum brauðsins að meðtöldum ágóðanum afprest-
sotrinu.
Ilinn 16. dag aprilmán. skipaði bans bátign konungurinn kandídat C. E. A. Fcnsmark til
pcss að vera sýslumann í isafjarðarsýslu og bœjarfógeta 1 ísafjarðar kaupstað.