Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1879, Qupperneq 104

1879
94
03 mcð þjónustusamlega tjá yður, herra amtmaður, hið eptirfylgjanda til þóknanlegrar leið-
9. juní. beiningar og birtingar fyrir hlutaðeiganda.
Sýslumaðurinn heíir byggt neitun sína á því, að ágreiningur er orðinn um það,
hvort Jóh. kandídat Halldórsson búi á lóð Akureyrarkaupstaðar, eða Hrafnagilshrcpps,
og að amlið hafi ákveðið, að hann skuli álítast sem húsettur á Akureyri, þangað til þessi
spurning er útkljáð. En mcð því að 1. gr. opins brjefs frá 2. apríl 1841 skipar, að öll
sveitargjöld, sem annaðhvort eru beinlínis tiltekin í lögum oða ákveðin í niðurjöfnun, sem
á þeim er byggð, megi takast tögtaki, og þar sem taka skal samkvæmt 2. gr. opna
brjefsins skírurn orðum fram í lögtakssldpuninni, að lögtakið sje gjört á ábyrgð þess sem
um það biður, og með því enn freraur 5. gr. ákveður, að ef sá sem fyrir lögtaki hefir
orðið, hafi nokkur mótmæli gegn kröfunni, eigi hann rjett á að lögsœkja lögtakskrefjanda
til tilhlýðilegra skaðabóta, — fæ jeg ekki sjeð, að sýslumaður hafi rjett fyrir sjer í því,
að neita um lögtaksskipun, ef hreppsnefndin heldur beiðni sinni þar um, eptir að lienni
hefir verið bent á ágreining þann, sem á sjer stað um það, hvort skuldin sje rjett, og
þá skaðabótaábyrgð, sem nefndiu, ef til vill, getur bakað sjer með því að hoimta, að
lögtakið samt fari fram.
— Brjef landsliöfðillgja til amtmannains yfir norður- og austurumdœminu um
s'kaðabœtur lianda vesturförum. — Með brjefi yðar, herra amtmaður, frá
27, febr. þ. á. hefi jeg meðtekið itarlegar skýrslur viðvíkjandi kröfum verzlunarstjóra
Eggerts Laxdals, um skaðabœtur handa vesturförum nokkrum, er 12. júlí 1878 iluttust
frá Akureyri, eptir að hafa beðið þar frá 29. júní s. á. eptir gufuskipi því, er átti að
sœkja þá. Af skýrslum þessum sjest, að vesturfarar höfðu engan skriflegan samning
gjört við hlutaðeigandi útflutningsstjóra, eða umboðsmann hans, áður en flutningurinn
fór fram 12. júií þ. á., og er ekkert komið fram, sem veikir framburð hlutaðeiganda út-
ílutningsstjóra um það, að hann, þogar hann munnlega samdi við þá um fiutninginn og
meðtók af þeim innskriptargjöld, ekki hafi tiltekið neinn vissan dag, er fiutningsskipið
ætti að koma, en að eins lofað því í 11. eða 12. viku suraars, eða frá 12.—20. júlí, ef
ís ekki hamlaði því eða önnur forföll, þau er flutningsQelaginu væru ósjálfráð. Hinn 16.
júní tilkynti útfiutningastjórinn vesturförunum, að skipið myndi koma 29. júni, en þegar
hann 1. júlí fjekk vitneskju um, að skipið hefði orðið fyrir slysi, er hamlaði því frá að
koma, og tilkynnti útförunum þetta, afrjeðu þoir sjálfir að bíða eptir skipinu, og þegar
skipið loksins kom 14 dögum síðar, lceyptu þeir þrátt fyrir það, að þeim var neitað um
borgun á skaðabótum fyrir töf þá, er orðið hafði, allir farbrjef með því.
Eptir því, sem þannig hefir komið fram, verð jog að vera yður, herra amtmaður,
og bœjarfógetanum á Akureyri samdóma um, að hlutaðeigandi útflutningsQelag hafi ekki
brotið svo á móti skuldbindingum þeim, er það eða umboðsmenn þess höfðu tekizt á hendur
gagnvart hlutaðeigandi vesturförum, að nœgileg heimild sje til þess að úrskurða þeim
skaðabœtur. Hið eina, sem vesturfararnir hefðu getað krafizt, virðist að hafa verið end-
urgjald á innskriptargjaldi því, er þeir höfðu borgað, ef þeir þá um leið hefðu hætt við
ferðina. En þegar þeir sjálfir tóku það ráð að bíða eptir flutningsskipinu og síðan bœta
upp innskríptargjald sitt með því, sem vantaði af fargjaldinu, án þess að draga nokkuð
frá fyrir biðina, er þeir höfðu orðið fyrir, virðast þeir þarmcð sjálfir að hafa kvittað fje-
lagið fyrir öllum skaðabótakröfum. Hinn munnlegi samningur um flutninginn virðist
ekki að hafa verið öðruvísi en, að fjelagið hefði verið laust allra mála með því að borga