Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1879, Qupperneq 136

1879
126
14»
25.sept.
144
25. sept.
þjer útveguðuð ítarlegar skýringar í málinu, og liefi jeg síðan meðtekið eptirrit eptir
práfi, er baldið hefir verið í Árnessýslu, og þar sem húsbóndi hinnar látnu hefir gefið
ítarlegri skýrslu í málinu, og þar að auki eptirrit eptir brjefi hreppstjóranna í Dyrhóla-
lireppi 26. desbr. 1862, þar sem þeir að áskildum frekari skýrslum í máiinu játa þ>ór-
unni sveitlæga þar, og krefjast, að hún flytjist til Dyrhólahrepps svo fljótt sem verður.
J>essi flutningur komst nú okki á. Húsbóndi þórunnar hinn sami, sem hún dó hjá,
kaus heldur að fiytja hana með sjer austur, og þogar nann síðan á árinu 1872 aptur
gjörði tilkall til meðlags með henni, fylgdi hann holdur ekki þessafi kröfu fram og sjest
það af hinu nýja prófi í málinu, að Hraungerðishreppur hefir enn ekkert goldið, livorki
af meðlagi því, sem hreppur þessi samt nú heimtar sjer endurgoldið nje af útfarar-
kostnaðinum. Hraungerðishreppur virðist ekki hafa gjört annað en Mosfellshreppur
gjörði á sínum tíma, sem sje skrifa sýslumanni um að heimta meðlagið inn hjá hlut-
aðeigandi framfœrslusveit, en að öðru leyti mun hreppurinn ekki hafa skipt sjer meira
af ómaganum, og mun fórunn ekki hafa verið sett niður með öðrum hreppsómögum, og
liúsbóndi hennar mun eptir sem áður einn liafa sjeð um hana, og þegar hún dó, ráð-
stafað útför hennar og kostað hana að öllu leyti. J>egar svo er ástatt, virðist það
mjög vafasamt, hvort það vcrði sagt með sanni, að J>órunn pórðardóttir hafi þáð styrk
af sveitarfje fremur í Hraungerðishreppi en í Mosfellshreppi. Húsbóndi hennar, sem
kaus heldur að halda fórunni hjá sjer, þegar spurning var um að flytja hana austur
á fœðingarhrepp sinn vorið 1862, og þá ekki fylgdi fram kröfu sinni um styrk handa
honni frá Mosfellshreppi, virðist á sama hátt að hafa sleppt kröfu sinni til meðlags af
Ilraungerðishreppi, þar sem hann hjelt öllum umráðum yíir hinni framliðnu til dauðadags
hennar, og þar eð Hraungerðishreppur hefir ekki lagt neitt út fyrir tjeðan ómaga, verður
sem stendur ekki umtalsmál, að úrskurða honum neitt endurgjald á slíkum kostnaði.
I>etta er tjáð yður, herra amtmaður, til þóknanlegrar leiðhciningar og birtingar
fyrir hlutaðeigöndum.
— Brjef ráÖgjafans fyrir Island til landshöfðingja um að víkja presti frá
embætti. — í þóknanlegu brjoíi frá 2. þ. m. hafið þjer, horra landshöfðingi, jafn-
framt því að skýra frá því, að þjer hafið vikið sira Sigurgeir Jakobssyni frá embætti
hans um hríð, sem presti til Möðruvalla og Grundarsókna í Eyjafjarðarsýslu fyrir sakir
drykkjuskapar hans og óreglu í embættisgæzlu sinni, sem og boöið að liefja rjettarrann-
sókn gegn honum fyrir prófastsrjotti — spurzt fyrir um það, hvort 4. grein auglýsingar
frá 22. fehr. 1875, er ákveður, að ráðgjafinn fyrir ísland eigi að skera úr því, hvort höfða
skuli málímóti embættismanni, som landshöfðingi hefði vikið frá embættium stundarsakir,
eigi einnig við, þegar svo er ástatt sem í þessu máli, þar sem hlutaðeigandi embættis-
maður er ekki skipaður af konungi, heldur af landshöfðingja.
Af þessu tilefni vil jeg þjónustusamlega tjá yður til þóknanlegrar leiðbciningar,
að með því orðatiltœki þau, sem höfð eru í ofannefudri ákvörðun, eru í alla staði almenn,
og ástœður þær, sem hafa gefið tilefni til þoirra, einnig eiga sjer stað með tilliti til em-
bættismanna, sem hin innlenda stjórn hofir skipað, hlýt jeg að kveða já við spurningu þessari.
(45 — Brjef ráðgjafans fyrir ísland til landshöfðingja um lán tiljarðabótáá
25. sept, p r e s t s s e t r i. •— |>jer hafið, herra landshöfðingi, í þóknanlegu brjefi frá 29. f. m