Saga - 2012, Síða 54

íhuga þetta „vinsamlega og heiðrandi tilboð“. Síðan lagði hún fram
hugmyndir sínar um hvernig félag sem gengi í „Alþjóða kvenna
kjörgengisfélagið“ gæti verið uppbyggt, og fór þar eftir lýsingu
Jóhönnu á því hvernig háttaði til hjá danska félaginu. Loks bað hún
lesendur að skrifa um málið.
Og nú hafði forseti hins nýja heimssambands semsé haft sam-
band við Bríeti og stungið því að henni að stofna félag sem gæti
gengið í sambandið, og að íslenskar konur létu sjá sig á næsta þingi.
Í október ýtti Jóhanna Münter enn á Bríeti og nú með því að segja:
„Öllum fremur eruð þér boðin sem gestur og íslenzka konan sem er
í Cambridge getur sjálfsagt líka orðið boðin sem gestur … En þér
eruð samt sjálf boðin af forsetanum frú Chapman Catt til að vera
fulltrúi á fundinum.“59 Jóhanna sagði að íslenskar konur gætu stofn -
að eigið félag, en þær væru þó hjartanlega velkomnar inn í dönsku
félögin og jafnvel væri hægt að taka eitthvert íslenskt félag inn í
danska sambandsfélagið sem sambandsdeild. Bréfinu lýkur á þess-
um orðum: „Hér er mikil og hlý samhygð með Íslandi, og við erum
stoltir af því, sem vöggu sögu vorrar.“
Bríet setti fram hugleiðingar sínar eftir bréf Jóhönnu og hvatti
íslensk kvenfélög til að halda fundi með sér og láta sig vita hvernig
svara skyldi frú Münter fyrir hönd íslenskra kvenna, og kvaðst hún
vona „að svarið verði okkur öllum til sóma.“ Bríet skrifar síðan að
nú verði íslenskar konur að fara að nýta sér þau réttindi sem þær þó
hafi. Nú verði þær að fara að koma konum inn í sveitarstjórnir og
alls staðar þar sem þær hafa leyfi til. Íslenskar konur megi ekki láta
þá skömm spyrjast að þær hvorki vilji eiga borgaraleg réttindi né
noti þessi réttindi. Í lokin segist hún engan öfunda af því „að standa
frammi fyrir hámentuðum útlendum konum og skýra frá hvernig
við notum þessi réttindi, sem flestar þeirra beztu og gáfuðustu kon-
ur verja bæði fé og kröftum sínum til að eignast, án þess að það hafi
enn þá tekist víða.“
Bríet hafði óneitanlega mikið til síns máls. Tónninn í þessari
brýningu getur þó vart talist uppbyggilegur. Hér vantaði þá örvun
og hvatningu sem kallar fram hvöt til að rísa úr sæti og taka til
hendi. Við bættist svo að í Kvennablaðinu sagði Bríet forystukonum
annarra kvenfélaga til um það hvernig þær gætu hagað starfi sínu
betur. Forystukonur Hins íslenska kvenfélags fengu til að mynda að
lesa að koma ætti á fót sambandsdeildum víðs vegar um landið því
auður styrkársdóttir54
59 Sjá Kvennablaðið, 11. árg. 11. tbl. 30. nóvember 1905, bls. 83–84.
Saga vor 2012_Saga haust 2004 - NOTA 10.5.2012 12:39 Page 54