Tímarit Máls og menningar - 01.10.2016, Qupperneq 21

É g v e r ð a l l t a f s v o h i s s a
TMM 2016 · 3 21
var höfrungur – Skippý og Lassý. Þetta voru ráðagóð dýr og krúttleg. Hjá
ömmu las ég Vippa-bækurnar, um lítinn kall sem var ólíkindatól. Svo las ég
Íbúatalið á Akranesi 1979, þar kom fram hvar allir áttu heima og hvenær þeir
fæddust. Ég fletti líka oft orðabókinni. Ég man ekki hvaða bækur voru mest
í uppáhaldi en ég veit um tvær sem til eru heima, þar sem kjölurinn er rifinn
svo sést í grisjuna, það eru Páll Vilhjálmsson eftir Guðrúnu Helgadóttur og
gamla landabréfabókin þar sem heimurinn er appelsínugulur og fjólublár.
Manstu eftir fyrstu bíómyndinni sem þú sást?
Nei, en ég sá búta úr mörgum bíómyndum afþví amma og systir hennar
unnu í miðasölunni í Bíóhöllinni, þær skiptust á um að vera í miðasölunni
og sælgætissölunni og við systur fengum stundum að fara með og jafnvel að
troða okkur inn í miðasöluklefann. Þar var svona sjötíu gráðu heitt og amma
klædd í angórupeysu. Þar var líka svartur þungur sími sem fólk hringdi í til
að panta miða. Ég fékk stundum að svara og það var svona: Gott kvöld, ég
ætla að fá þrjá miða á sjöunda bekk fyrir miðju.
Og hvert er nafnið? svaraði ég, setti svo miðana í hólf merkt upphafsstaf
nafnsins. Það voru hólf með stafrófinu og miðarnir voru í rifblokkum. Við
fengum stundum að merkja þá við borðstofuborðið hjá ömmu, eina sem við
þurftum að fylla inn í voru númerin, því annað var prentað: bekkur 1 sæti 7 …
Ég held ég hafi verið miða-sökker, safnaði líka Akraborgarmiðunum sem voru
allavega litir, allt eftir virði þeirra, ein tegund appelsínugul, önnur græn, mið-
ana gat maður notað í apótekaraleik – sem resept eða seðla.
Ef bíómyndin var ekki bönnuð fékk maður að fara aðeins upp í stigann og
sjá bút. Bíóhöllin er enn til sem betur fer, búið að gera upp salinn, Skagaleik-
flokkurinn sýnir þarna og tónleikar eru haldnir.
Hvort fannst þér skemmtilegra: bók eða bíó?
Bækurnar alveg pottþétt en andrúmsloftið í kringum bíóið gagntók mig
– ég man ekki eftir myndunum heldur umstanginu í kring sem nú er dálítið
horfinn heimur.
Hvernig barn varstu: óþekk, stillt?
Það fór ekki mikið fyrir mér, ég gat dundað mér, það þurfti ekki mikið
að skamma mig, mér fannst rosa djarft til dæmis að borða jarðarberja-
duftið beint úr öskjunni, eða kakómaltið beint úr kassanum með skeið og
án mjólkur – þú sérð – ég var ekki mjög háskaleg. Það var bara svo mikið
að gera: það þurfti að slást við svo marga indjána úti í þessum móum – ind-
jánarnir voru njólar – það þurfti að njósna um bílana í bænum, teikna fullt af
myndum, búa til dulmál, halda mörgum heimum gangandi og það var ekki
tími fyrir háskaleiki eða prakkarastrik. En svo getur verið að það hafi verið
bara nógu háskalegt að hanga þarna í klettunum upp á eigin spýtur.