Tímarit Máls og menningar - 01.10.2016, Síða 29

É g v e r ð a l l t a f s v o h i s s a
TMM 2016 · 3 29
Mér finnst hún vísa inn í bálkinn Blysfarir (2007), sem er eiginlega hvort
tveggja ljóð og saga – jafnvel leikrit – og jafnframt ef til vill hafinn yfir
form.
Sú bók segir eiginlega allt sjálf, það er aðallega hægt að tala um formið,
hvernig var að fara úr stuttum ljóðum í svona langa frásögn. Á hverri síðu
eru ljóð sem enda á upptakti, ekki punkti, það er alltaf meira á leiðinni.
Brúður (2010) er sorgleg ljóðabók og líka fyndin, dæmi um myndir úr
ljóðunum: tengdamóðir einsog týndur lampaskermur … brúður eins og
trúður … slörið nælt í mosann … óli krossbrá hellir blýi í augun … brúð-
gumi æfir kossinn á spegli … og sama ár komu út sögur í bókinni Húfulaus
her.
Í Brúðum eru ljóðin afmörkuð en þematískt tengd, þar er ekki framvinda,
eins og í Blysförum, ljóðin heita í raun öll Brúður, það væri hægt að setja: B1,
B2. Þegar ég les upp úr henni, til dæmis í útlöndum, get ég gripið inn í hana
hvar sem er, en í Blysförum verð ég að lesa upp nokkrar síður í einu, svona
samfellu.
Skáldsagan Stekk (2012) fjallar um unga konu sem undirbýr og sviðsetur
stökk niður af svölum af mikilli nákvæmni.
Það er ekki skemmtilegt að ætla sér að stökkva fram af svölum en ég held
þetta sé skemmtileg saga, sjónarhorn stelpunnar er sérstakt og hún hefur
frá mörgu að segja. Ég byrjaði að skrifa söguna í Barcelona – sem er undan-
tekning frá því sem ég var rétt áðan að segja – því ég byrjaði á henni á sama
stað og hún gerist og kláraði hana í Þýskalandi.
Síðan hafa komið út ljóðabækurnar Bréf frá borg dulbúinna storma (2013)
og Kátt skinn (og gloría) (2014), og í hinni síðastnefndu birtist þetta ljóð:
Tíminn (serus adventus)
Ég hengi
ótal lítil ljós
í háræðanetið
fyrir jólin
strýk ryk úr krikum
svo dreg ég hárið
frá
og bíð komu barnsins
eins og manneskjurnar hafa gert
í milljón ár
– – –