Hugur - 01.01.2014, Page 27

Hugur - 01.01.2014, Page 27
 Persónan og félagsskapurinn 27 háðar hvor annarri og sýna þarf fram á heild þeirra til þess að hægt sé að hugsa um þær, líkt og réttar hugsanir geta ekki verið til í hugum manna ef ekki er hægt að sýna fram á rangar hugsanir. Þess vegna telur Macmurray að nauðsynlegt sé að geta gert ráð fyrir einingu sjálfsins, klofna sjálfið getur ekki sameinað andstæður sínar.21 Persónan, lausn vandans Til þess að leysa vanda tvíhyggjunnar um sjálfið sem annað hvort andlega ver- und eða lífveru telur Macmurray að skilgreina þurfi það sem persónu. Sjálfið sem persóna byggir á þeirri hugmynd að það eigi upphaf sitt í athöfninni en ekki hugsuninni. Ef athöfnin er upphafið þarf ekki að kljúfa sjálfið. Sjálfið er aðeins til í athöfninni og í heimi athafnarinnar, eins og áður sagði, og er því ekki klofið í tvö mismunandi tilverustig. Hugsunin er einungis fylgifiskur athafnarinnar en ekki annað tilverustig sjálfsins.22 Að skilgreina sjálfið sem persónu sem er aðeins til í heimi athafnarinnar hefur einnig í för með sér að sjálfið er ávallt raungert í tengslum við önnur sjálf. „Sjálfið er aðeins til sem meðlimur í „þér og mér“ en ekki sem hinn einangraði „ég“.“ Hinn einangraði „ég“ er aðeins blekking og án sambands við aðra erum við ekkert. Hér virðist Macmurray útiloka möguleika einstaklingsins á því að framkvæma og lenda í sömu vandræðum og lífræna skil- greiningin á sjálfinu með því að útiloka einstaklinga og þar með athöfnina.23 Hann telur þó að persónulega sjálfið geti gert ráð fyrir einstaklingum með frjálsan vilja sem geti framkvæmt athafnir þrátt fyrir að hið persónulega sjálf sé algjörlega háð öðrum sjálfum. Að breyta er samkvæmt Macmurray að beita frjáls- um vilja til að ákvarða framtíðina. Sérhver einstaklingur hefur þennan eiginleika þar sem framtíðin er ekki fyrirfram ákvörðuð heldur ákvarðast hún af athöfnum einstaklinga. En þar sem sjálf manna er háð sjálfi annarra og þeim er ómögulegt að raungera sjálfa sig nema með tilliti til annarra þá eru athafnir einstaklinga háðar athöfnum annarra einstaklinga. Viljinn er ekki algjörlega frjáls en samt sem áður er framtíðin ekki fyrirfram ákvörðuð. Það eru aðrir einstaklingar sem takmarka frelsi mitt sem einstaklings.24 Hér virðist vera komin upp ákveðin pattstaða í heimspeki Macmurrays. Hvern- ig getur einstaklingur sem raungerir sjálfan sig aðeins í sambandi við aðra ein- staklinga og getur aðeins framkvæmt með tilliti til annarra einstaklinga verið raunverulega frjáls einstaklingur? Til þess að leysa þennan vanda skilgreinir hann frelsi einstaklingsins á ákveðinn hátt sem möguleika einstaklings til að ákvarða framtíðina með því að framkvæma. Ef allir einstaklingar myndu beita frjálsum vilja sínum án þess að virða frelsi annarra þá væru þeir alls ekki frjálsir vegna þess að þá gætu þeir ekki framkvæmt. Gjörðir einstaklinga eiga sér stað á sama sviði, eða í sama heimi, og þeir beita vilja sínum á sameiginlega framtíð þeirra. Ef tveir 21 Macmurray 1969: 98–99. 22 Macmurray 1969: 100–103. 23 Macmurray 1996: 77–78, Macmurray 1970: 211. 24 Macmurray 1969: 134–135, Macmurray 1970: 118–119. Hugur 2014-5.indd 27 19/01/2015 15:09:31
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164
Page 165
Page 166
Page 167
Page 168
Page 169
Page 170
Page 171
Page 172
Page 173
Page 174
Page 175
Page 176
Page 177
Page 178
Page 179
Page 180
Page 181
Page 182
Page 183
Page 184
Page 185
Page 186
Page 187
Page 188
Page 189
Page 190
Page 191
Page 192
Page 193
Page 194
Page 195
Page 196
Page 197
Page 198
Page 199
Page 200
Page 201
Page 202
Page 203
Page 204
Page 205
Page 206
Page 207
Page 208
Page 209
Page 210
Page 211
Page 212
Page 213
Page 214
Page 215
Page 216
Page 217
Page 218
Page 219
Page 220
Page 221
Page 222
Page 223
Page 224
Page 225
Page 226
Page 227
Page 228
Page 229
Page 230
Page 231
Page 232
Page 233
Page 234
Page 235
Page 236
Page 237
Page 238
Page 239
Page 240
Page 241
Page 242
Page 243
Page 244
Page 245
Page 246
Page 247
Page 248
Page 249
Page 250
Page 251
Page 252
Page 253
Page 254
Page 255
Page 256
Page 257
Page 258
Page 259
Page 260
Page 261
Page 262
Page 263
Page 264
Page 265
Page 266
Page 267
Page 268

x

Hugur

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.