Gríma - 01.09.1948, Qupperneq 14

12 ÞÁTTUR AF SÉRA ODDI Á MIKLABÆ [Gríma
nokkuð sérlegur í háttum og hlaupið eittsinnfráöðrum
mönnum til fjalls. Hann reið um á Víðivöllum, er hann
kom aftur um kvöldið, og drakk þar kaffi. Bauð Vigfús
sýslumaður Scheving lionum fylgd heim, því að hláku-
myrkur gerði mikið um kvöldið, en hann vildi ekki
þiggja, því að hann var algáður, en örskammt að Mikla-
bæ og slétt gatan. En urn morguninn eftir var hestur-
inn í mýri fyrir neðan völlinn, með reiðtygjum, en
prestur var horfinn, og leituðu hans 40 menn í átta
claga, en hann varð aldrei fundinn og ekkert af honum,
og voru þar um margar getur, því að margt var til dreg-
ið, og engar líklegar, en það þótti einna líklegast, að
hann hefði farið í Gegni, stokk einn í Jökulsá, er köll-
uð er Héraðsvötn, þó að eigi fyndist hann.“-
Ólafur Sigurðsson dbrm. í Ási segist í æsku hafa
heyrt, að Jón Steingrímsson (Ólafur nefnir hann Þor-
steinsson), vinnumaður séra Odds, hafi látið hnakk-
sessu hans undir höfðalag sitt, til þess að vita, hvort sig
dreymdi ekki prest. Og þegar hann var sofnaður, þótti
honum séra Oddur koma til sín og segja: „Mér var ekki
hægt að láta ykkur heyra til mín, því að Solveig dró
mig þrisvar sinnum niður af baðstofuveggnum.“ Þá
þótti Jóni Solveig koma, heldur illileg; hvarf þá prest-
ur, en hún óð að Jóni með hnífinn og sagðist skyldu
skera hann, ef hann væri með slíka forvitni. Var Jón þá
vakinn og tekin burtu sessan. — ("Lesbók Morgunbl.
1946, bls. 284).
í Þjóðs. J. Árnasonar er sagt lítið eitt öðruvísi frá
þessu, en þar er einnig vinnumaðurinn nefndur Þor-
steinn. Þar segir þannig frá, að Þorsteinn svæfi í rúmi
gegnt konu þeirri, er sofið hafði hjá Solveigu áður en
hún fyrirfór sér (þ. e. Guðlaugu Björnsdóttur áður
nefndri). „Var hún bæði skýr og skyggn. — Þorsteinn