Gríma - 01.09.1948, Qupperneq 40

38 ÞÁTTUR AF KJARTANI í SELI [Gríma
var ágætt fram að þorra, stillur og færi gott. Voru því
sveitamenn víða að í kaupstaðarferðum að sækja vörur
til heimila sinna, en fengu svo óafvitandi inflúenzuna
í kaupbæti og fluttu hana upp um allar sveitir; varð
hún all-mannskæð, gerði víða usla og hjó djúp sár.
Einar Olafsson, sem um mörg ár var póstur milli
Eskifjarðar og Hornafjarðar, bjó þá að Höfða1) á Völl-
um. Þá var það litlu eftir miðgóu — eða fyrst í marz —
að hann kom úr póstferð. Snjór var allmikill, svo að
ekki var talið fært með hesta yfir Eskifjarðarheiði, —
þar lá póstleiðin þá. Var hann slakur eftir póstferðina
og inflúenzuna og réð því af að senda Einar son sinn
með póstflutninginn til Eskifjarðar. Fékk hann tvo
menn með honum til að bera böggla, blöð og bréf.
Menn þessir hétu Baldvin Friðrik og Stefán Hallgríms-
synir, voru taldir röskir og vel að manni, en höfðu þó
ekki náð sér að fullu eftir inflúenzuna. Þeir lögðu
snemma af stað frá Egilsstöðum. Færð var heldur þung,
því að snjóað hafði um nóttina, en frostlaust. Um miðj-
an dag voru þeir komnir upp á Tungudalsháls, og var
þá fyrirsjáanlegt, að norðvestanbylur væri í aðsigi;
höfðu þeir undanhald og reyndu því eftir mætti að
hraða ferðinni upp dalinn, áður en veðrið skylli yfir;
munu þeir því hafa þreytt sig um of og meir en þörf
gerðist. Efst á Tungudalnum náði norðvestanbylurinn
þeim með slíkum hamagangi, að allt ætlaði um koll
að keyra vegna frosts og snjókomu, og þó að þeir ættu
undan að sækja, þreyttust þeir mjög og áttu fullt í fangi
með að gæta sín að hrekjast ekki hver frá öðrum. Sá
varð endir á ferðalagi þeirra félaga, að þeir Friðrik og
1) Þetta er ekki rétt. Einar var þá í húsamennsku í Kollsstaða-
gerði. — Þ. M. J.