Gríma - 01.09.1948, Qupperneq 73

Grima]
DULRÆNAR SÖGUR
71
fór því fram úr, greip eldspýtustokk og gekk fram á loft-
ið og opnaði herbergið, sem hávaðinn barst úr. Kveikti
eg á eldspýtu og leit inn, en varð einskis var. Sótti eg
þá lampa, kveikti á honum og leitaði vandlega að kett-
inum, en hvernig sem eg sneri öllu og lýsti um, sá eg
hann hvergi. Eg hætti því leitinni, lokaði herberginu
og gekk út á ganginn; var uppgönguhlerinn opinn, en
þess gætti eg, að allar hurðir uppi sem niðri voru lok-
aðar. Gekk eg að því búnu til rúms míns og sofnaði;
mun klukkan þá hafa verið að ganga þrjú.
Þegar eg opnaði útidyrahurðina í birtingu daginn
eftir, sá eg að kötturinn sat þar úti fyrir. Á meðan eg
var að leysa heyið handa kúnum, kom maður til mín
með skilaboð um að koma í vinnu við ístöku, og hét
eg því. Vann eg með fleiri mönnum við ístökuna fram
á hádegi og gekk þá heim til miðdegisverðar. Um leið
og eg opnaði eldhúshurðina, spurði eldri dóttir mín
mig, hvort eg hefði séð líkið, sem drengirnir frá Lög-
bergi hefðu fundið í morgun. Mér varð hálfbilt við og
spurði, hver hefði borið þessa frétt. Sagði hún, að mað-
úr úr næsta húsi hefði sagt sér þetta. Að lokinni máltíð
skundaði eg til vinnunnar, og þegaregkomáíshústjörn-
ina, spurði maður, sem á undan mér var kominn þang-
að, hvort eg hefði orðið þeirra manna var, sem bera
áttu líkið í kirkju. Enn varð eg undrandi og spurði,
hvað um væri að vera, og þá loksins fékk eg að vita, að
tveir ungir drengir hefðu snemma um morguninn
fundið sjórekið lík í Innri-Gleðivík, sem svo er kölluð.
Við hættum að vinna klukkan hálffjögur, og gekk eg
hratt heimleiðis, því að börn mín voru ein heima. Þeg-
ar eg kom andspænis skólahúsinu, en þar er símastöðiní
kjallaranum, kom hreppstjórinn út þaðan og kallaði til
mín. Bað hann mig að smíða utan um líkið, sem fund-