Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1931, Blaðsíða 33

31
aðsbúa sína, ákváðu að verjast, nennti ég eigi að skerast úr leik, þó að
ég byggist við, að með vörnunum fengist aðeins gálgafrestur til hey-
anna. Héraðsbúar mínir reyndu rækilega á þolrifin í vörnunum og
þyrptust í ferðalög, margir til Reykjavíkur, og lögðust þar sumir.
Aðrir voru einangraðir, er heim kom, fyrst 5 og sýktist enginn, þá 2
og sýktist annar. Gaf ég síðan upp sóttvarnir með öllu (í apríl), enda
var þeim þá hætt í héruðunum í kring. I byrjun maí barst veikin úr
Þistilfirði, að Efri-Hólum í Núpasveit, á fulltrúafund, er þar var. Sýkt-
ust fundarmenn, er heim kom, en fólk hafði varúð við heimili þeirra.
í þeirri hviðu sýktust 5 bæir. Um sama leyti barst veikin frá Þórshöfn
til Raufarhafnar. Óð hún á fáum dögum yfir þorpið. Eru þar tæp
200 rnanns og sýktust allir nema 5 hræður. Síðan barst hún á öll heim-
ili þar á Austur-Sléttu og eitt á Vestur-Sléttu. Veiki þessi var mjög
næm. Byrjun snögg. Fullyrtu margir, að þeir hefðu klæðst heilir að
morgni en veikzt svo snögglega um daginn, að þeir hefðu varla náð
húsum. Hiti varð þegar hár og kvef megnt. Flestir höfðu hita 3—6
daga. Fylgikvillar voru fátíðir. Þó munu nokkrir hafa fengið væga bron-
chopneumonia. Nú varð nokkurt hlé. En í júlí barst inflúensa að Svína-
dal úr Mývatnssveit og loks í Skinnastaði frá Akureyri. Var það í
fimmta sinn, sem hún barst inn, svo kunnugt væri, á árinu. Frá Skinna-
stöðum barst hún á flesta bæi í Öxarfirði, alla á Hólsfjölluin nema einn;
2 heimili í Núpasveit og loks í ágúst á nokkra bæi í Kelduhverfi, og
dó þar út í lok þess mánaðar. 1 þessum síðari faraldri vörðust menn
eftir beztu getu, nema í byrjun, og olli það því, hve mörg heimili
sluppu. AIls yfir hygg ég, að %—% héraðsbúa hafi sýkzt á árinu.
Þessi síðari alda veikinnar var ekki eins næm og bráð sem hin fyrri,
en þyngri og þrárri, yfir höfuð mjög vond veiki, — hin þyngsta inflú-
ensa, er ég hefi séð ganga yfir, að undanskilinni „spönsku veikinni“
1918. Veiki þessi tók allt fólk þar, sem hún kom. Einstaka maður
slapp, frekast fólk yfir 65—70 ára að aldri. Var einna þyngst á fólki
40—60 ára. í þessari síðari öldu veikinnar kom það fyrir, að hún
gengi hægt yfir heimili. Þá voru og ýms dæmi þess, að menn, sem
sloppið höfðu, meðan veikin var hjá þeim, tóku hana nokkru síðar á
öðrum heimilum.
Þistilfj. í apríl gaus upp faraldur, sem líktist inflúensu, en gekk
ekki ört yfir, hélzt út maí, og má vel vera að sumt, sem kallað er
bronchitis í júní, sé hið sama.
Vopnafj. í febrúarmánuði fóru að berast fregnir um inflúensu i
Reylcjavík, sem talin var jafnvel allslæm, og vildu menn revna að verj-
ast henni hér eins og víða annarsstaðar. Þegar til þess kom að ráð-
stafa því fólki, sem inn í héraðið þurfti að komast, reyndist ekkert
húsnæði fyrir hendi, sem nothæft væri til þeirra hluta. Hreppsnefnd á-
kvað að einangra aðkomufólk á sjúltrahúsinu, en aðstæður voru þann-
ig þar, að mjög litil líkindi voru til þess, að það gæti tekizt, eins og ég
benti hreppsnefndinni á. Það fór líka svo, að inflúensan slapp þarna í
gegn, og þá aðallega fyrir það, að einn ai' aðkomumönnum varð lítil-
fjörlega lasinn einn dag, og sóttvörður áleit, að ekki gæti verið um in-
flúensu að ræða. En maður þessi hlýtur að hafa haft inflúensu, því
að rétt á eftir veikist sjúkrahúsvörðurinn og svo koll af kolli. Inflú-