Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1931, Blaðsíða 48
46
23. Mænusótt (poliomyelitis anterior acuta).
Töflur II, III og IV, 23.
Sjúklingafíöldi 1922—1931:
1922 1923 1924 1925 1926 1927 1928 1929 1930 1931
Sjúkl. 2 2 463 26 2 12 4 8 9 11
Dánir „ ,, 89 ,, 2 3 6 1 1 99
Flest mænusóttartilfellin eru í Húsavíkurhéraði, og má heita að veik-
in liggi í landi þar og í nágrenni.
Læknar láta þessa getið:
Dala. Eitt typiskt tilfelli af poliomyelitis ant. ac. hjá 7 ára dreng.
Fór fljótt að hatna og var að sögn orðinn allgóður eftir 3—4 vikur.
Húsavíkur. Skráðir 9 sjúkl. í apríl, á einu heimili úti í Flatey, og er
ég viss um, að allir höfðu fengið þenna sjúkdóm, þó á mismunandi
stigi en yfirleitt vægan. Þegar ég sá þetta fólk, var það orðið nokkuð
hresst, en ein stúlka, 11 ára gömul, var með glögga lömun á peroneus.
Ekki varð ég þess var, að fólk á öðrum bæjum hefði sýkzt til muna,
en þó höfðu börn á 2 bæjum, tvö á hvorum, fengið nokkurra daga
hita, höfuðverk og ónot í háls, en voru að sjá jafngóð, er ég kom út
i eyjuna. Annars dylst mér ekki, að þessi faraldur er eitthvað á ferð
á hverju ári, síðan 1924, enda hafa komið fyrir lamanir sum árin,
eins og 1929, — þá 3 tilf. íllt er að átta sig á þessum vægu tilfellum,
en sérkennilega hláleita hulu í koki og kverkum þessara sjúklinga
finnst mér ég geta talið sem pathognostiskt einkenni, samfara hita.
höfuðverk og stundum hnakkaríg. Oft fær sjúklingurinn uppsölu um
leið og hitinn er að koma, en hann virðist koma mjög snöggt. Aldrei
hefi ég séð neitt í þessum faröldrum, sem minnt gæti á scarlatina
sine exanth. Hve þessi vægu tilfelli eru almennt talin sjaldgæf, hygg
ég að stafi mest af því, að læknar, sérstaklega í stærri bæjum, og þar,
sem langt er til læknis, verða ekki varir við þessa faraldra, vegna
þess að læknir er oft ekki sóttur, þótt sjúklingurinn hafi nokkurn
hita 1—2 sólarhringa, ef ekki verður neinna sérstakra þrauta vart.
Ef athygli fólks er aftur á móti vakin á því, að um þenna sjúkdóm
geti verið að ræða, ef menn fá hita, höfuðverk og ónot í hálsinn, en
ekki önnur einkenni, sem fólkið rekur augun í, þá lætur það lækni
vita strax, og hann getur svo fylgzt vel með sjúkdómsferlinum. Væri
nú þetta gert almennt, er ég viss um, að fleiri myndu koma vægu til-
fellin, en mér finnst þau hafa mikla þýðingu fyrir ýmislegt í fari þessa
voða kvilla.
24. Munnangur (stomatitis aphtosa).
Töflur II, III og IV, 24.
Sjúklingafíöldi 1929—1931: 1929 1930 1931
Sjúkl................................................ 21 71 66