Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1931, Page 57
55
þessu, þyrfti að hafa sérstök hús fyrir þessi dýr og litla girðingu við,
svo að þau gætu verið úti eftir vild. Væri þá og að mestu leyti útilokað,
að bandormaveikir hundar smituðu menn og skepnur. Úr þessu verð-
ur ekkert nema lagaboð komi til, og er leitt til þess að vita, að slíks
skuli þörf.
Hofsós. 1 sjúklingur, 73 ára gömul kona, er ég taldi hafa kystoma
ovarii. En við operationina reyndist það vera echinococcus, genginn
út frá adnexa. Hundalækningar hafa undanfarið verið í megnasta ó-
lagi í allri sýslunni. Samkvæmt reglugerðinni frá 1918 gat hver hund-
eigandi fengið lyfin heim til sín, og mátti eftirlitslaust sjá um hreins-
unina sjálfur. Vitanlega féll hún víða niður með því móti. Annar-
staðar var hún framkvæmd þannig, að hundarnir voru lokaðir niðri
í tunnu meðan lyfið var að verka. Náttúrlega var ekki verið að hafa
fyrir því að baða þá, er þeir komu úr tunnunni. Æddu þeir svo um
bæinn, ataðir í sínum gerningum og dreifðu bandormseggjum, ef
nokkur voru, til og frá um híbýlin. Vitanlega var slík hreinsun verri
en engin. Sullir í sláturfé virðast fram að þessu hafa farið hér í vöxt.
Síðastliðið haust varð t. d. að kasta alveg innýflum lir 4 kindum, vegna
þess, hve sollin þau voru. Þar af voru 2 lömb.
Fyrir tilmæli sýslunefndar Skagafjarðarsýslu, í sambandi við fyrir-
lestur, sem ég flutti á Sauðái'króki 1929 um sullaveiki, samdi ég svo
uppkast að nýrri reglugerð, sem lagt var fyrir sýslufund 1930 og
samþykkt með litlum breytingum á sýslufundi 1931. Sú reglugerð
hefir nú verið staðfest af ráðuneytinu, og einn maður ráðinn til þess
að hafa á hendi hundahreinsanir í allri sýslunni.
Siglufj. Sullaveiki hefir ekki orðið vart á árinu.
Svarfdæla. Enginn sjúklingur.
Húsavíkur. 2 sjúklinga hefi ég séð á þessu ári (annar skráður).
Annað er kona á áttræðisaldri, með afarstóran gamlan lifrarsull, en
hún er ófáanleg til að láta gera við hann. Hitt er 64 ára gamall lcarl-
maður, sem kom hingað á sjúkrahúsið með diagnosis lipoma spinæ
en var echinococcus oss. il. Gerði ég við hann, en hægt gengur að
vanda með bata. Hundahreinsanir eru í góðu lagi, en þó er alltaf tals-
vert af sullum í sláturfé, svo ég býst við, að einhversstaðar sé pottur
hrotinn með hirðingu sulla i heimahúsum. Hér i sláturhúsinu eru
sullir brenndir.
Öxarfj. Karl, 52 ára, dó, að því er ég ætla, af sull í lifur. Hann var
dvergur að vexti og vesalingur um flest. Var ég sóttur til hans rétt
áður en hann dó, og var þá að finna stóran fluctuerandi tumor undir
hægra síðublaði. Hann var þá moribundus.
Þistilfj. Sullaveiki hefir ekki orðið vart í ár.
Vopnafj. Sullaveiki varð ekki vart þetta ár. Hundum fækkar heldur
í sveitinni en fjölgar í kauptúnum og eru orðnir óþarflega margir
þar. Hundahreinsun fer fram einu sinni á ári, en erfitt er að fá til þess
starfsmenn, sem ábyggilegir séu. Betur mun nú hlynnt að hundunum
heldur en áður var, og býst ég við, að þeir sækist minna eftir hráæti,
þegar þeim er gefið líkt og öðrum skepnum. Sullaveiki verður nú líka
minna vart 1 slátufé, að því er virðist.