Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1931, Blaðsíða 38

36
Skipnskaga. Kom aðeins 13 sinnum fyrir á árinu, aðallega í sambandi
við inflúensuna og kvefsóttina.
Hofsós. Kveflungnabólga hefir tiltölulega lítið gert vart við sig, eink-
um þegar tekið er tillit til þess, að faraldrar hafa verið af kvefsótt, in-
flúensu og skarlatssótt. Á mánaðarskrám eru 5, en ættu aðeins að vera
4, því að einn af þessum sjúklingum fékk kveflungnabólgu sem fylgi-
kvilla við skarlatssótt. Það var sá eini, sem dó, en er talinn dáinn úr
skarlatssótt, eins og' vera ber. Alfmikið hefir aftur borið á taksótt, og
má segja, að hún hafi gengið sem faraldur, einkum í börnum og ung-
lingum. Alls eru skrásettir 15. Af þeim dóu 3, 1 þeirra, barn á fyrsta
ári, fékk upp úr lungnabólgunni meningitis.
Keflavíkur. Kveflungnabólga var tíðust fyrri helming ársins með-
an inflúensan fór yfir og kvef var almennt.
2. Um taksótt:
Rvík. Af taksótt sýktust óvenjulega margir. Ef marka mætti töl-
urnar, hefir hér verið um mjög skæða sótt að ræða, þar sem nærri
30% hafa átt að deyja. En hér kemur áreiðanlega til greina lélegt
framtal sjúklinganna, því að ekki fór það orð af þessari veiki, að hún
væri mjög með öðrum hætti en undanfarin ár.
Ólafsvíkur. Taksótt stakk sér niður flesta mánuði ársins, en aldrei
neinn faraldur af henni.
Flateyjar. Sá eitt tilfelli af pneumon. croup. utan héraðs, á Barða-
strönd. Roskinn maður var í vegavinnu frá heimili sínu, við slæma
aðbúð. Veiktist heiftarlega og dó á 6. degi.
Hólmavikur. Lítið ber á taksótt hér undanfarin ár, en hún var all-
mannskæð oft áður fyr.
Sauðárkróks. Lungnabólga (pn. croup.) fylgdi inflúensunni. Gekk
hún eins og' farahlur, byrjaði að vísu í april og var til ársloka. Tið-
ust var hún í júní og svo aftur í septembcr og október. Lungnabólga
þessi var mjög illkynjuð. Dóu óvanalega margir af hennar völdum.
Hefi ég bókfært 64 með lungnabólgu á árinu, þar af dóu 10. Virtist
þessi lungnabólga meira afsýkjandi en algengt er um þessa veiki.
Þannig tók hún 3 manneskjur á 2 bæjum og 2 á allmörgum. Tók hún
menn á öllum aldri, en þyngst lagðist hún vfir höfuð á fólk í blóma
lífsins og hraust fólk.
Svarfdæla. Taklungnabólga enn fátíðari en 1930. Maður á sextugs-
aldri dó. Hinir lifðu allir, urðu ekki mjög þungt haldnir, nema eitt
barn. Einn fékk solvochin þegar á fyrsta degi, og virtist það „coupera“
veikina.
Húsavíkur. Við lungnabólgur finnst mér langmest komið undir með-
ferð sjúklingsins, hvort honum batnar eða ekki, en síður hitt, hvort
notað er optochin — hefi ég aldrei séð bót að því, en bölvun — eða
solvochin. Höfuðatriðið tel ég hjúkrun, hjartalyf — digalen, cardiasol
og coramin, coffein og camphoru, ef hjarta er slappt, og þó öllu frem-
ur pantopon eða thebaicinsprauta í byrjun, til að drepa takið. Ég
er sannfærður um, að það hefir meira að segja, að losa sjúklinginn
við takið og gera honum fært að anda djúpt og rólega, en flest ann-
að. Þá getur hann hóstað betur og losar því úr lungunum. Loftið
sé hreint og hlýtt með hæfilegum raka; herbergið ekki fullt af fötum