Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1931, Blaðsíða 34

32
ensan gekk síðan um lcaupstaðinn og allmikinn hluta sveitarinnar og
náði hámarki sínu í apríl. Veikin var yfirleitt fjarska væg. Flestir
höfðu allháan hita í 1—3 daga. Sumir voru alltaf á fótum en lasnir
1—3 daga. Einstöku lágu allt að því eina viku. Einstöku fengu líka
hellu fyrir eyru og all-mikinn þurran hósta. Annars engir teljandi
fylgikvillar.
Fljótsdals. Inflúensa barst hingað í júlí, neðan af Reyðarfirði, og
hélzt þar til seint í september. Hún náði talsverðri útbreiðslu, þó ekki
séu nema 36 skráðir, en var væg.
Hróarstungu. Infiúensa fluttist til Borgarfjarðar í marz með manni
frá Reykjavík. Hann var strax einangraður ásamt 3 heimilum, sem
hann hafði haft mök við. Flestir veiktust á þessum heimilum, en út-
breiðsia varð ekki meiri.
Seyðisfi. Gerði vart við sig frá janúar og fram í ágúst, þrátt fyrir
sóttvarnir.
Reijðarfi. Barst hingað í júní. Sóttvörnum haldið uppi lit aprílmán-
uð, mjög ófullkomnum, og er strandferðir urðu tíðari og fólksstraum-
ur meiri, barst hún hingað og tóku hana allflestir héraðsbúar ein-
hverntíma suinars. Annars var veikin væg og leituðu fæstir læknis.
Berufi. Þegar veikin barst ti! Reykjavíkur í marzmánuði, ákvað
Austurland að verjast sóttinni, og voru gerðar sóttvarnarráðstafanir
í þessu héraði sem annarsstaðar. Veikin barst ekki í héraðið.
Síðu. Seint í janúarmánuði komu tveir bræður frá Geirlandi
á Síðu heim til sín, úr Reykjavík. Þeir lögðust í kvefsótt strax er
þeir komu heim. Þeir höfðu komið við í Hólini í Landbroti, haft þar
tal af mönnum, og lögðust þeir menn viku seinna. Bóndi úr Land-
broti gisti á Geirlandi rétt eftir að bræðurnir komu heim; veiktist hann
líka viku seinna. Á sömu leið fór með mann frá Fossi, sem kom um
þær mundir að G,eirlandi. Kvefsótt þessi breiddist svo talsvert út i
febrúar, en fór hægara yfir vegna þess, hve meðgöngutíminn var lang-
ur. Flestir reyndu þá líka að verja sig og sín heimili, en misheppnað-
ist stundum, vegna óvarfærni annara. Þó voru þau heimili miklu fleiri,
er vörðust, og í Fljótshverfi kom veikin alis ekki. Flestir, sem ástæð-
ur höfðu til, lágu 1—2 daga, og sumir allt að viku, en fáir lengur. Hiti
oftast rúml. 39°, en nokkir fengu 40° hita. Sumir fengu kvef, aðrir
ekki teljandi. Margir fengu hæsi, sumir nasadreyra. Höfuðverkur var
venjulega með hitahækkuninni, og nokkrir kvörtuðu um vondan bak-
verk. Börn fengu uppsölu og niðurgang, en bar lítið á kvefi í þeim.
Sumir voru lengi að ná sér, kvörtuðu um, að það væri „einhver leti“
í sér, eða þá um taugaóstyrk. Flestir náðu sér þó fljótt. Mér fannst
ekki hægt að kalla þenna faraldur annað en inflúensu, og var mér þó
kunnugt um, að þá var ekki talin nein inflúensa í Reykjavík. Það var
í febrúar, sem kunnugt er, sem hún var talin berast þangað frá útlönd-
um. Ég er þó sannfærður um, að þeir Geirlandsbræður hafi smitazt í
Reykjavík, því að á leiðinni heim voru þeir ekki fulla viku. Ég fékk líka
að vita, að illkynjuð kvefsótt gekk um þessar mundir i Reykjavík.
í byrjun marz veiktust þeir seinustu, sem ég vissi til að fengu veik-
ina. Mýrdalshérað gerði varnarráðstafanir við inflúensunni, sem
seinna gekk í Reykjavík og grennd. Þeir, sem þaðan komu, voru settir