Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1931, Síða 41

39
hún var í mörgum. Sumir fóru aldrei í rúmið. Veikin barst með ung-
Iingspilti, sem veiktist á Siglufirði og var þar í sóttkví kringum 4 vik-
ur. Hann var svo sótthreinsaður þar og talinn hættulaus. Kom hann
svo hingað og smitaði á 2 eða 3 bæjum. Þetta sýnir meðal annars, að
ekki er rétt að sleppa skarlatssóttarsjúklingum of snemma úr sótt-
kví, sjálfsagt ekki fyr en 4 vikum eftir að þeir eru sótthitalausir.
Alls eru skráðir 15, en talsvert fleiri munu hafa veikzt. Einn sjúkl.
dó. Hann fékk sem complikation, pneumonia catarrhalis. 1 sjúkling-
ur, 10 ára stúlka, fékk drep í hálsinn og efri vörina. Hún hafði öðru-
hverju 41° hita. Var injiceruð með omnadin nokkrum sinnum, án
þess að ég sæi nokkur veruleg áhrif af því.
Svarfdæla. Varð vart fyrst í júlí. Veiktist 8 ára gamall drengur á
Litlaárskógarsandi. Hefir veikin líklega borizt frá Akureyri, því að
þar hefir hún verið viðloðandi síðustu árin. Samgönguvarúð var fyrir-
skipuð, en var víst lítt gætt, og í sepember kom veikin upp á 3 heimil-
um á Árskógsströnd, er öll höfðu smitazt frá fyrsta sóttarheimilinu. í
október varð mér kunnugt um sóttina á einu heimili enn þar, og þá
barst sóttin til Dalvíkur, kom þar upp i 3 fjölskyldum um sama leyti.
Ekki barst sóttin þar frekar út, en í nóvember bættust enn við 4 heimili
á Árskógsströnd. Var sóttin fremur væg í flestum, einkum framan af.
Á 2 af heimilunum, sem veiktust í nóv., var veikin yfirleitt þung, og
2ja ára gamall drengur dó á öðru þeirra úr blóðeitrun, er hann fékk
upp úr veikinni. Eftir það var loks farið að hafa nægilega varúð, enda
tók þá fyrir útbreiðslu veikinnar, og hafa engin ný tilfelli komiö
fyrir síðan. 2 sjúklingar fengu eyrnabólgu upp úr veikinni, báðir á
sama heimili, og 2 liðabólgu, væg'ar á báðum og batnaði fljótt. Sótt-
hreinsanir Iét ég gera á sóttarheimilunum áður en samgönguvarúð-
inni væri létt af.
Akureyrar. Var á víð og dreif, mest eftir veturnætur. Var svo væg',
að margir slepptu því að vitja læknis eða tilkynna hana.
Höfðahuerfis. Grunsamt var um tvö heimili, að þar hafi verið um
skarlatssótt (scarlatine sine exanthemate) að ræða, sem talin hafði
verið kverkabólga. Sögðu húsbændur mér, að sum börnin, sem veikt-
ust, hefðu hreistrað.
Öxarfj. Þegar ég kom hér i héraðið 1921, virtist mér scarlatina hér
landlæg, mjög væg, og lét ég hana afskiptalausa. Ekki varð ég henn-
ar þó var 1923 né upp frá því til þessa árs, og er það vafalaust, að
nú var hún innflutt. 22. júlí var ég sóttur til 2ja ára stúlkubarns á
Syðri-Bakka í Kelduhverfi. Sá bær er ekki á almannavegi á sumar-
dag, og við utanhéraðsmenn hafði fólkið engin mök haft lengi, svo
það vissi. Barn þetta hafði háan hita og talsverðan þrota í hálsi, —
engar skófir í hálsi né einkenni í munni, er bentu á neitt sérstakt.
Engin útþot. Barnið var fölt og soporöst, og að öllu samantöldu
leizt mér illa á þessa veiki. Móðir þess lá með það og hafði líka hita
og' roðavott í hálsi, svo bersýnilega var hér um faraídur að ræða. Hún
var nýfarin að kenna lasleika, en barnið búið að vera veikt í nokkra
daga. Nú var að vísu hin vonda hálsbólga að flækjast í héraðinu,
og' þetta gat vel verið hún, enda átti ég mér eigi ills von. Skarlats-
sótt datt mér alls eigi í hug, en barnaveiki fullkomlega. Vildi ég