Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1951, Blaðsíða 178

1951
176 —
Ber oft mikiS á alls konar óknyttum
og ærslum og gauragangi á siðkvöld-
um, og lætur sig þaS enginn nokkru
skipta.
Sauðárkróks. Alltaf vanrækt af sum-
um heimilum, og verSa fyrir þeirri
vanrækslu oft þau börn, sem sizt
skyldi.
Ólafsfí. Barnauppeldi varla nafn
gefandi. Margar mæSur vinna utan
heimilis, og er þá varla viS miklu aS
búast. Eldri systkini ekki vel fallin
til aS ala upp hin yngri.
Grenivíkur. Mun sæmilegt. Börnin
þó, eins og áSur, látin helzt til mikiS
sjálfráS, er þau fara aS geta bjargaS
sér sjálf.
Þórshafnar. Lélegt.
Bakkagerðis. Gott. HegSun unglinga
yfirleitt góS og prúSmannleg.
Nes. Mjög misjafnt. Algengt er, aS
börn séu á flakki úti seint á kvöldin
og slælega rekiS eftirlit meS því.
Vestmannaeyja. Er víSa mjög ábóta-
vant, en fer þó heldur batnandi.
Laugarás. Sjálfsagt líkt og annars
staSar i sveitum, sennilega aS mörgu
leyti svipaS og áSur tíSkaSist, en þó
frjálslegra. Börnum og unglingum
haldiS til vinnu, þegar þau eru ekki
i skóla; aukin skólavist dregur aS
visu nokkuS úr áhrifum foreldra, en
í sveitum mun tæpast hætt viS spill-
andi áhrifum skólaverunnar, jafnvel
oft til bóta.
13. Meðferð þurfalinga.
Ólafsvikur. Þurfalingum, en þeir eru
fáir, er látið líða eins vel og kostur
er á.
Þingeyrar. Ágæt.
Ólafsfí. Þurfalingar fáir, en þeim
séð fyrir lífsviðurværi.
Grenivikur. Engir þurfalingar í
þeirri merkingu, sem áður var lögð í
lsað orð.
Þórshafnar. Góð.
Bakkagerðis. GóS.
Seyðisfí. Má teljast góð.
Kirkjubæjar. Góð.
Vestmannaeyja. GóS.
Laugarás. Þurfalingar munu naum-
ast til, og ef til væru, mundu þeir
vafalaust haldnir eins og greifar. AS
gamalmennum er vafalaust hlúð eftir
beztu föngum, en getur stundum ver-
ið fullerfitt sökum fámennis.
14. Ferðalög héraðslækna og læknis-
aðgerðir utan sjúkrahúsa.
Ólafsvíkur. Þar hefur jeppinn leyst
hestinn af hólmi að mestu, þótt enn
sé gripið til hans. EnniS er enn hinn
versti farartálmi og ekkert gert þar
til þess að bæta úr, og ekki hefur
enn verið sætzt á vegarstæði. Er þó
brýn nauSsyn, að gert verði. Ekki
verður svo á þetta atriði minnzt, að
ekki sé getið hinna ágætu nota, sem
við höfum haft af sjúkraflugi Björns
Pálssonar, og þakka ég honum hér
með að verðleikum.
Reykhóla. Ferðalög alltaf erfið hér
að vetrinum, og er mest ferðast gang-
andi, á bátum eða hesti. Bílvegurinn
teygist nú vestur eftir héraðinu og
kemst sennilega á sumri komanda
vestur í KollafjarSarbotn, þ. e. á vest-
urmörk héraðsins. Má þá teljast jeppa-
fært að sumrinu á flestalla bæi hér-
aðsins. En mest af þessum bílvegi
leggst undir snjó i október—nóvem-
ber að haustinu og kemur ekki undan
snjó fyrr en í apríl—maí að vorinu.
ísafí. Ferðir i nágrannahéruðin eru
nokkuð algengar og tímafrekar, þvi
að fólk sækir það fast, af eðlilegum
ástæðum, að fá lækni til sín með póst-
bátnum, sé þess nokkur kostur, og
tekur ein slík ferð 12—15 tíma.
Ögur. Fór alls 5 ferðir inn i Djúp
þá 6 mánuði, er ég sat í Súðavík.
Lengsta ferðin inn i Gervidal, sem er
innsti bær við ísafjörð. Var það í
nóvembermánuði og enginn bátur til-
tækilegur i Súðavík, þar sem báðir
dekkbátarnir voru í róðri. Varð ég þvi
að aka í bil til ísafjarðar og fá Djúp-
bátinn með mig inneftir. Vorum við
5 tíma á leiðinni. Sjúklingurinn var
illa haldinn, og varð ég því eftir hjá
honum. Fór ég síðan gangandi næsta
dag út eftir ströndinni, en bændur
skutu undir mig bilum, og komst ég
þann dag út að Melgraseyri. Daginn
eftir varð ég að fara með Djúpbátn-
um yfir í Vatnsfjörð, og ætlaði ég að