Strandapósturinn - 01.06.2009, Síða 59

57
til verka á sviði víngerðar. Nærri fullvíst má telja að Tyrkir hafi
búið til vín úr þrúgunum. Vegna þekkingar sinnar á vínvið og
víngerð frá æskustöðvum sínum suður í Evrópu hefur hann
tvímælalaust gert sér grein fyrir að eina leiðin til að koma
vínberjunum óskemmdum til Grænlands væri að gera úr þeim
vín, sem auðvelt væri að geyma og flytja nokkurra dægra siglingu
yfir hafið til Brattahlíðar, en þangað var för þeirra heitið eins og
sagan segir. Gera má ráð fyrir að þeir félagar hafi haft nothæf
ílát fyrir vínið (drykkjarvatnsbelgi eða tunnur/keröld) eða jafn-
vel búið þau til úr innlendum efnivið. Nafngift landsins er enn
fremur sterk bending um réttmæti frásagna Vínlandssagnanna
af Vínlandi og þeim atburðum sem þar er lýst og tengjast vín-
þrúgum og víngerð. Þess má geta í þessu sambandi, að á kaldari
vínræktarsvæðum Mið-Evrópu ná vínþrúgurnar stundum ekki
að þroskast að fullu og verða smávaxnar ef tíðarfar er óhag-
stætt eða ræktuninni ekki vel sinnt. Slíkir árgangar gefa því oft
af sér léleg vín, en þó drykkjarhæf. Ekki er ólíklegt að villtar
vínþrúgur Vínlands hafi verið þessu marki brenndar, en vín
hafa menn þó getað framleitt og sjálfsagt þótt gott, enda ekki
þekkt annað betra. Áfengismagn í þessu víni hefur eflaust ver-
ið yfir 10% og hefur því vafalítið runnið ljúflega niður og haft
sín eftirsóknarverðu áhrif. Sú skoðun að nafngiftin sé röng,
þ.e. að landið hafi ekki heitið VÍNLAND heldur VINLAND, er
fremur hæpin kenning. „Vin“ í merkingunni engi, graslendi
eða flatlendi getur varla hafa verið tilefni nafngiftar á framtíðar
landnámslandi. Slíkar vinjar hefur þó vafalítið verið að finna
á þeim landsvæðum sem Vínlandsfararnir komu til á ferðum
sínum vestra, en ósennilega svo áberandi, t.d. á strandsvæðum
Labrador og við Lárentsflóa, að Leifur hafi gefið landinu slíkt
nafn. Með ólíkindum er einnig að Leifur hafi valið landinu, sem
hann eflaust taldi góðan kost til búsetu fyrir norræna menn, svo
sviplítið og lítt táknrænt nafn. Vin eða vinjar í skóglendi eða á
„eyðiströndum“ landsins segir lítið um landkosti og hefur haft
litla merkingu fyrir landnema sem hann hugðist fá til að flytja
búferlum vestur. Hafi hins vegar tilvonandi landnemi fengið að
vita að á framtíðar bújörð hans vestra gæti hann ræktað vínvið
og gert sitt eigið vín, hefði það vafalítið ýtt undir ákvörðun hans
um búferlaflutninga vestur. Þegar einnig er haft í huga að Leifur