Strandapósturinn - 01.06.2009, Qupperneq 60

58
var búinn að gefa nöfn þeim löndum sem hann kom til á leið til
fyrirheitna landsins, þ.e. Helluland og Markland, sem eru afar
táknræn fyrir þau lönd, stingur nafnið Vinland mjög í stúf við
nöfn hinna landanna beggja. Ekki má heldur gleyma að faðir
hans, Eiríkur rauði, gaf sínu landi nafnið Grænland, sem reynd-
ar er ekki réttnefni, en hafði vafalítið hvetjandi áhrif á íslenska
landnema þess og hefur Eiríkur auðvitað valið nafnið í þeim
tilgangi að fá sem flesta með sér til búsetu þar vestra. Það tókst
honum því 25 skip með líklega um 300 manns lögðu upp með
honum úr Breiðafirði 985/986. Þessi nafngift er annars einhver
magnaðasta áróðurshugmynd Íslendings frá upphafi og er oft
til þess vitnað. Nafnið Ísland verður einnig að teljast táknrænt
þar sem eitt það fyrsta sem landnemarnir sáu voru jöklar þess,
sem hljóta að hafa vakið mikla athygli þeirra og jafnvel undrun.
Segja má reyndar að nafnið Ísland hefði átt betur við Grænland.
Í þessu samhengi verður nafnið Vinland fremur lágkúrulegt og í
hróplegu ósamræmi við nöfn hinna landanna sem öll eru hljóm-
fögur og táknræn fyrir landkosti þeirra og landgerð, þó nafnið
Grænland skjóti nokkuð yfir markið. Eiríkur hafði þó góða
ástæðu til þeirrar nafngiftar eins og áður sagði. Ekki er heldur
hægt að útiloka að grænn litur gróðurs í dölum Grænlands, sem
sjálfsagt var mjög áberandi grænn í faðmi dökkra fjallshlíða og
yfirþyrmandi ísbreiðu landsins, hafi haft meðvirkandi áhrif á
nafngift landsins. Í ljósi þess sem hér hefur verið rakið verður
nafnið Vínland því að teljast trúverðugt réttnefni. Þar fannst
vínviður með þroskuðum vínþrúgum eins og áður sagði og geta
báðar Vínlandssögurnar þess. Nafnið Vínland er því rökrétt og
vafalítið var því ætlað að hafa jákvæð áhrif á þá sem hugsuðu
til landnáms vestra. Í frásögnum af öllum Vínlandsferðunum er
tekið sérstaklega fram að vínberja og vínviðar hafi verið aflað
og jafnvel gefið í skyn að vínviðurinn hafi í reynd verið talinn
með helstu landkostum Vínlands. Vitað er einnig með vissu að
villtur vínviður vex enn í dag á þeim svæðum sem líklegast er
að Vínland hafi verið. Vínviður þessi ber þroskaðar þrúgur, sem
vafalítið má nota til víngerðar.
Í elstu skriflegum heimildum er þess einnig getið að Adam
frá Brimum, sem fyrstur skráði frásögn af Vínlandi og vínviðn-
um þar, hafi heimsótt Svein Úlfsson Danakonung árið 1065 og