Strandapósturinn - 01.06.2009, Side 122

120
Kaj Jessen, aldanskur, var utanskóla, hafði sérkennara; í íslenzku
var það Steingrímur J. Þorsteinsson. Í stræknum 1931 kom
Jessen vélstjóri sjálfur með syni sína tvo í skólann líkt og Bogi.
Kaj varð læknir, en dó ungur í Kaupmannahöfn, sorglegt með
það. Matthías Hreiðarsson var tannlæknir, lærði í Hamborg. Jón
Björnsson heldur þarna glasi hátt á lofti, þekkti hann ekki, en
hann var sannarlega námsmaður í betra lagi; dó um þrítugt af
slysförum á Siglufirði.
Hinum megin við flaggstöngina sitja frændurnir Gunnar
Böðvarsson og Eiríkur Briem, þremenningar, urðu báðir verk-
fræðingar, Eiríkur í Svíþjóð, en Gunnar í Þýzkalandi, þótt
hann byrjaði fyrst í nokkra mánuði í Svíþjóð. Ég man eftir
Gunnari, frá því við vorum í gagnfræðaskóla. Hann átti heima
á Vesturgötunni, kom oft til hans. Gunnar hafði strax áhuga á
efnarannsóknum, var með eitthvað svoleiðis heima hjá sér, og
við kölluðum hann Gunnar kísil eða Silla (kenndum hann við
silicium), já, strax þá. Hann féll einu sinni á milli bekkja, var þá
sendur norður og tók svo bekk um sumarið og náði okkur aftur
og varð stúdent 17 ára, yngstur okkar allra. Hann hafði lent
í slagtogi með efribekkingum, Þorsteini Egilson og Patursson
frá Kirkjubæ. Hann var hirðulaus í klæðaburði, skipti sér ekki
af pólitík nema til þess að gera grín og hló. Hann varð lægstur
allra í hegðun á þessu stúdentsprófi, fékk 31 (líklegast lægstu
einkunn í hegðun, sem gefin var allan þennan áratug). Ég veit
ekki, hvað gerði hann svona lágan; ekki var það pólitík. Faðir
hans, Böðvar Kristjánsson, var kennari við skólann, en foreldrar
hans voru löngu látnir, glæsileg hjón. Gunnar ólst því upp hjá
ömmu sinni og var prakkari. Svo varð ferill hans glæsilegri en
annarra, kom heim í stríðslok eftir nám í München og Berlín og
störf í Kaupmannahöfn, hafði gifzt danski konu, gerðist yfirmað-
ur jarðhitarannsókna hér, lauk doktorsprófi í Bandaríkjunum og
varð prófessor þar.
Þarna skálar Bjarnþór hátt, góður frönskumaður, en hann
fékk að kenna á því að vera utanskóla. Hann var kennari. Næstur
honum er hógværari maður, Þórarinn Guðnason. Þórarinn var
læknir, litterær, þegar farinn að yrkja og þýða. Þá er Helgi
Bergsson, var í gagnfræðadeildinni með okkur, kom svo aftur,
tafðist líklega, fór í hagfræði til Svíþjóðar, varð starfsmaður