Andvari - 01.01.2019, Síða 15

14 HJALTI HUGASON ANDVARI
aðeins góð minning um skemmtilegt kvöld með þeim hjónum, vensla-
fólki þeirra úr Reykjavík og líklega yngstu heimasætunni. Þetta var
allt félagsfærni húsráðenda að þakka en hún er eiginleiki sem ekki er
svo lítils virði í kirkjulegri þjónustu. Þarna kann líka að vera að finna
hluta af svari við spurningunni sem varpað var fram hér framar og
laut að skýringunni á glæsilegum ferli Péturs í kirkjunni: Hann kunni
þá list að treysta fólki, virkja það og hvetja. Valdefling kallast þetta
líklega nú á tímum, en skorti nafn á Akureyri í gamla daga.
Æska og uppvöxtur
Pétur Sigurgeirsson fæddist að Sjónarhæð á Ísafirði 2. júní 1919. Faðir
hans, Sigurgeir Sigurðsson (1890–1953), hafði þjónað þar frá 1917.
Fyrst var hann aðstoðarprestur Magnúsar Jónssonar (1887–1958) sem
þá hafði þegar hafið störf við guðfræðideild Háskóla Íslands. Sigurgeir
tók svo við kallinu að fullu snemma árs 1918. Áratug síðar varð
hann prófastur í Norður-Ísafjarðarprófastsdæmi en var kjörinn bisk-
up yfir Íslandi 1938 eins og síðar getur. Kona Sigurgeirs var Guðrún
Pétursdóttir (1893–1979) frá Hrólfsskála á Seltjarnarnesi. Þau gengu í
hjónaband síðla árs 1917 og var Pétur fyrsta barn þeirra hjóna. Önnur
börn þeirra voru Sigurður (1920–1986) bankamaður, Svanhildur
(1925–1998) sendiráðsritari og Guðlaug (f. 1927) húsmæðrakennari.
Fæddust þau öll á Ísafjarðarárunum.6 Hér verður ekki farið nánar út
í ættir Péturs. Þó skal þess getið að móðir hans var af Engeyjarætt
en Sigurður Eiríksson (1857–1925), föðurafi hans, var bóndasonur
frá Ólafsvöllum á Skeiðum. Hann missti föður sinn ungur og tók að
stunda sjómennsku frá Eyrarbakka og varð dugandi formaður þar. Á
þessum tíma var drykkjuskapur af því tagi sem oft einkennir fátæktar-
samfélög og er líklega fremur afleiðing en orsök fátæktarinnar land-
lægur víða um land. Fór Sigurður ekki varhluta af honum en sneri
skyndilega við blaðinu og varð landskunnur regluboði góðtemplara frá
1897. Hann lærði líka organleik fullorðinn maður og varð organisti í
Arnarbælis- og Eyrarbakkakirkjum. Því hefur verið haldið fram að
„[…] guðstrú og tryggð við hina íslensku kirkjuhefð […]“ hafi verið
ein af meginstoðunum í lífi Sigurðar, a.m.k. eftir „afturhvarf“ hans.7
Á þetta er drepið hér til að árétta að Pétur var ekki af prestaættum eins