Andvari - 01.01.2019, Blaðsíða 92

ANDVARI JÓN ÁRNASON, ÆVI OG STÖRF 91
farinn að hugsa fyrir að safna æfintýrum handa þér. Dr. Maurer, sem eg dvaldi með
í sumar tvo daga og sem eg heiðra mjög síðan, hvatti mig til þess inn á Þórsmörk.29
Þann 25. mars 1859 skrifar Maurer Jóni Árnasyni og segir honum að hann
hafi gert munnlegt samkomulag við útgefandann, herra Rost, í Leipzig um
útgáfu þjóðsagnasafns Jóns, í tveimur eða þremur bindum.30 Með þessu bréfi
hefst langt ferli með mörgum sendingum á milli München og Reykjavíkur,
sem oftast hafa þó viðkomu í Kaupmannahöfn, því fljótlega stingur Maurer
upp á því við Guðbrand Vigfússon að bæði hann sjálfur og Jón sendi
Guðbrandi öll sín bréf og böggla opna þannig að hann geti farið yfir öll
mál. Þetta er að hluta til gert til þess að flýta fyrir vegna hinna stopulu og
erfiðu póstsamgangna við Ísland, en einnig vill Maurer að Guðbrandur lesi
og leiðrétti sögurnar þar sem hann sjálfur sé ekki nógu góður í íslensku.31
Guðbrandur verður þannig fullkomlega þátttakandi í ritstjórn þjóðsagna-
safnsins. Stundum kemur fram að hann hefur einnig borið mál undir Jón
Sigurðsson32 og þegar Guðbrandur heimsótti Maurer í München varð Jón
Sigurðsson milligöngumaðurinn í Kaupmannahöfn.33
Í bréfum sem fara á milli Guðbrands, Maurers og Jóns Árnasonar fjalla
þeir oft um verkið. Þeir ræða mikið um fyrirkomulag safnsins og hverj-
um eigi að tileinka útgáfuna. Maurer skrifar um vandræði sín með að sjá
um útgáfuna þar sem enginn starfsmaður prentsmiðjunnar skilji íslensku –
allt verður þetta þó léttara eftir að sjálf prentunin hefst.34 Reyndar kvartar
Maurer mjög oft undan vinnubrögðum Jóns við Guðbrand. Í upphafi er það
vegna þess hve efnið berst seint og er svo komið í apríl 1860 að Maurer vill
helst segja sig frá verkinu vegna þess. Þó virðist svo sem sending hafi borist
frá Jóni áður en Maurer lauk við bréfið því undir lok þess lýsir hann yfir
ánægju sinni með álfasögurnar sem hann hafi fengið.35 Eftir að efnið fer
að berast kvartar Maurer yfir því að Jón sé sífellt að senda meira efni í þá
flokka sem hann hefur þegar sent og alls konar viðbætur við sögurnar. Þann
29. maí 1861 skrifar hann Guðbrandi:
Guð veit að ég er alls ekki reiður við hann [Jón], en ég hef miklar áhyggjur gagnvart
útgefandanum og prentaranum. Ég veit að Jón vill vel með því að virða hvern
bókstaf heimildarmanna sinna en ég verð mjög argur yfir þeim vana hans að senda
mér brot og brot eins og prentferlinu muni aldrei ljúka, eða eins og ég hafi orku,
tíma og áhuga á að vinna ritstjórnarvinnunna hans, sérstaklega í ljósi þess að ég
veit ekkert hversu lengi hann ætlar sér að halda þessum sendingum áfram. Ég verð
að standa við skuldbindingar mínar gagnvart forlaginu og hef á hinn bóginn aðeins
Jón með allan sinn barnaskap sem stuðning.36
Sama dag sendir Maurer Jóni kurteislegt bréf þar sem segir honum að hann
verði að hætta að senda meira efni jafnvel þó að sögurnar streymi að honum.37