Andvari - 01.01.2019, Qupperneq 28

ANDVARI SÉRA PÉTUR SIGURGEIRSSON 27
Eins og ráða má af því sem rakið hefur verið hér framar var Pétur
Sigurgeirsson fulltrúi nýs tíma í prestastétt hér á landi. Hann hafði
hlotið fjölþættari undirbúning og víðari sjónhring en almennt gerð-
ist um prestsefni á þessum tíma. Úr þeirri reynslu vann hann síðan í
fjölþættu safnaðarstarfi eins og vikið verður að hér á eftir. Í upphafi
prestskaparins virðist hann þó hafa komið fram sem fulltrúi gamalla
hefða. Hann klæddist t.d. hempu sinni heima fyrir, setti upp pípuhatt
og gekk þannig klæddur til kirkju líkt og faðir hans hafði gert. Gaf
hann síðar í skyn að þetta hafi verið nýjung í bæjarmyndinni. Svo þarf
þó ekki að vera. Friðrik J. Rafnar bjó í næsta nágrenni við kirkjuna og
hefur því ekki vakið sömu athygli og Pétur sem átti í upphafi leið um
miðbæinn eða Bótina eins og Akureyringar nefndu Hafnarstræti milli
Ráðhústorgs og Kaupfélagshornsins.92
Tilfinningum sínum á þessum þröskuldi á lífsleiðinni lýsti Pétur svo
við biskupsvígslu sína:
Út í hið göfuga og þýðingarmikla prestsstarf gekk ég með kvíða og tilhlökkun.
Ég fann til vanmáttar, en þá var það trúin á Guð, sem hjálpaði. Og það er hið
æðsta hnoss að mega ganga út í þjónustuna fyrir Krist og finna hann í verki
með sér. Á Akureyri stóðu mér opnar dyr víðar og verkmiklar. Það var upp-
örvandi að finna, að mér var tekið tveim höndum og með þakklæti.93
Um prestsstarfið hafði Pétur annars þessar hugmyndir við sama tæki-
færi:
Prestsstarfið líkist verki sáðmannsins. Vettvangurinn er gleði og sorg mann-
legra tilfinninga, því að forðum var sagt: Grátandi fara menn og bera korn-
bundin heim. Sálusorgari veit, að hann er ekki annað en þjónn treystandi á
fyrirheitið, að mátturinn fullkomnast í veikleikanum.94
Þegar Pétur Sigurgeirsson hóf þjónustu á Akureyri beið hans ein veg-
legasta kirkja landsins sem á þeim tíma má vel líkja við Hallgrímskirkju
á Skólavörðuhæð nú. Þegar á byggingarstigi var tekið að nefna kirkj-
una Matthíasarkirkju eftir þjóðskáldinu. Var hann enda nafntogaðasti
presturinn sem þjónað hafði Akureyringum og kirkjunni var ætlað
að rísa upp af hvamminum þar sem Sigurhæðir, hús skáldsins, stend-
ur. Má líklega ekki síst rekja nafnið til ummæla og myndar á for-
síðu Samvinnunnar í mars 1939. Hugsanlega var Jónas Jónsson frá
Hriflu (1885–1968) höfundur þess, en hann var annar af tveimur rit-
stjórum tímaritsins um þessar mundir. Sagnir eru þó líka til um að