Úrval - 01.12.1955, Side 76

Úrval - 01.12.1955, Side 76
Bi'f/.k kona, sálfræðingur að menntun, ræðir stöffu mit ímaivonimnar í Ijðsi þess tvíeðlis, sem hún segþr aff sé í konum jafnt sem körlum. TVÍEÐLI KONUNNAR. Grein úr ,The Listener", eftir Florida Sott-jMaxwell. XT'NGINN lætur sér til hugar koma að taka sér kaiimenn- ina að umræðuefni. Til þess eru þeir alltof margbreytilegir. En konur eru þakklátt umræðuefni, einkum til að býsnast yfir. Nokkur meining kann að vera í þessu, þar sem ef til vill er nú kominn tími fyrir konuna til að breytast þannig að jafnvægið milli karleðlis og kveneðlis verði meira. Sú stund kann jafnvel að vera runnin upp þegar litið verð- ur á hugsunina sem ófrjótt tortímingarafl nema henni fylgi sönn tilfinning, tilfinnning sem treysta má eins vel og skýrri hugsun. Ég á ekki við „geðs- hræringu“ sem er heit, blind, sprottin upp úrleyndum djúpum, heldur tilfinningu, sem metur gildi réttlátlega og varðveitir lifandi tengsl við reynsluna. Við hvað eigum við þegar við tölum um kvenfólk? Kvenfólk- inu er venjulega lýst eins og ein- hver vill að það sé, eða vill að það sé ekki, en sjaldan eins og það er. Sjálft orðið ,,kona“ er tvírætt, það getur bæði táknað einhvern sem menn vænta sér af þrotlauss starfs, eða einhvern sem er mótanlegur eins og mjúkur leir eða það getur tákn- að eitthvað undur gott, eða ósköp vont, eða heillandi fag- urt, eða nánast ekki neitt. Eitt er víst, að svona tal er út í hött, ef við viðurkennum ekki þá staðreynd að í hverjum karli og konu er bæði karleðlí og kveneðli. Þetta á jafnt við um sálina og líkamann og er viðurkennt af öllum sálfræðing- um nútímans. Við berum öll í okkur tvöfaldan arf, og við komumst aldrei að kjarna máls- ins, ef við viðurkennum ekki að takmark okkar sé að taka til- lit til hvorstveggja: karleðlis og kveneðlis í konunni, og kveneðlis og karleðlis í karl- manninum. Það verður ekki hjá því kom- izt að ræða konur og karla sam- tímis eins og þau eru í sam- skiptum sínum, með samanburði eins og títt er. Séu þau skilin að breytast þau að marki. Ef karlmaðurinn kemst í þá að- stöðu að hann er sviftur mögu- leika til athafna og frumkvæð-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.