Úrval - 01.06.1959, Qupperneq 44

TJRVAL
GEÐLYFIN NÝJU FARA I HUNDANA
um og hef verið að athuga áhrif
þeirra á fleiri borgara í dýra-
ríkinu. Árangurinn af þeim
athugunum mínum er ekki sem
verstur og kann að verða enn
merkilegri á næstu árum.
Nokkrar lyfjaverksmiðjur
hafa framleitt geðlyf, sem sér-
staklega eru ætluð dýrum, og
var paxital eitt með þeim
fyrstu. Margir dýralæknar
telja, að þau hafi komið að góðu
gagni, og læknirinn, sem skoð-
aði ungfrú Briggs, sagði að þau
ættu sérlega vel við dýr í æstu
skapi.
Einn dýralæknir segir að þau
séu góð til að lækka rostann í
hávaðasömum hundum. Komið
var með slíkan hund á dýraspít-
alann til hans og linnti sá ekki
gelti dag og nótt. Verstur skoll-
inn var sá, að hann ærði hina
sjúklingana, svo að þeir byrj-
uðu líka að góla, jafnvel kett-
irnir, þangað til hávaðinn var
orðinn meiri en mannlegt eyra
gat þolað. Nú er hávaðaseggn-
um gefið inn geðlyf (sem nær-
gætnislega hefur verið kallað
,,þegiðu-munnur“), og friður og
ró ríkir aftur á spítalanum.
Oft er erfiðleikum bundið að
fá hund til að liggja kyrran
meðan gert er að sárum hans.
Hann rífur og slítur umbúðim-
ar, þangað til ekkert er eftir
nema druslur. Geðlyfin nýju
gera hann rórri í skapi.
En dýralæknar hafa mælt
með notkun þeirra undir fleiri
kringumstæðum. Ef hundar fá
æðiskast í þrumuveðri eða
hvolpar verða bílveikir eða ást-
sjúkir rakkar leggjast í flakk,
er varla til betra meðal.
Skemmtilegust eru þó áhrif
geðlyfjanna á villidýr, t. d. há-
karla. Ég þekki einn prófessor,
sem skýtur á þá úr vatnsbyssu
hlaðinni fljótandi geðlyfjum.
Þeir verða þá spakir eins og
lömb, svo að næstum því má
taka þá með berum höndunum.
Mikil eftirspurn er eftir hin-
um nýju lyfjum til að gefa
minkum, sem þykja heldur
skapillar skepnur, enda bíta
þeir allt sem tönn festir á, jafn-
vel maka sinn og hönd manns-
ins, sem fóðrar þá. Þegar þeir
hafa tekið inn meðalið, eru þeir
miklu viðráðanlegri.
Höggormar eiga eitt sam-
eiginlegt með manninum — þeir
missa matarlystina þegar fólk
er nálægt þeim. Einn skammt-
ur af geðlyfi gerir kraftaverk
á höggorminum. Hann nýtur
þá matar síns af hjartans lyst
í stað þess að svelta sig í hel.
Kýr eru venjulega taldar sátt-
ar við lífið og tilveruna, en það
verður annað upp á teningnum
hjá sumum þeirra, þegar þær
komast í kynni við mjaltavél-
ina. Þá sparka þær og ólátast,
svo að nærri liggur að þær
eyðileggi hið dýrmæta tæki. En
þegar þær eur búnar að taka
inn geðlyf, hreyfa þær hvorki
hom né hala, en láta tæknina
ganga sinn vana gang.
í sjóbúri í New York var ung-
40