Úrval - 01.06.1959, Qupperneq 47

ÁHRIF BÆNARINNAR
fullkomna sönnun að ræða í
þessu tilfelli. Læknisfræðin er
ekki óskeikul vísindi eins og all-
ir sannir læknar viðurkenna.
Það er óþarfi að grípa til yfir-
náttrúlegra skýringa á mörg-
um spádómum hennar og auð-
vitað þarf maður ekki endilega
að trúa á orsakasamband milli
bænarinnar og batans.
Þá vaknar spurninginn:
„Hvernig er yfirleitt hægt að
sanna áhrif bænarinnar?" Það
kann að vera að okkur hlotnist
það sem við biðjum um, en
hvernig getum við vitað, að ekki
hefði farið á sömu leið, þó að
við hefðum aldrei beðið neins?
Jafnvel þótt það gerðist, sem
við köllum kraftaverk, þá er það
ósannað mál, að kraftaverkið
hafi gerzt fyrir bænina. Svarið
hlýtur að verða það, að um ó-
yggjandi reynslusönnun geti
ekki verið að ræða.
Sumt er sannað með reynslu
okkar af fyrirbrigðinu, sé hún
alltaf söm við sig. Þyngdarlög-
málið byggist á þeirri stað-
reynd, að samkvæmt reynslu
okkar hlýða allir hlutir því und-
antekningarlaust. En jafnvel
þótt allar bænir manna kæmu
fram, sem þær gera ekki, mundi
það ekki vera nein sönnun þess,
sem kristnir menn nefna áhrif
eða mátt bænarinnar. Því að
bæn er sama og beiðni, og því
frábrugðin allri þvingun að því
leyti, að það er ýmist hægt að
verða við henni eða hafna
henni. Og hlusti alvitur vera á
ÚRVAL
bænir skammsýnna og ófull-
kominna mannanna barna, mun
hún að sjálfsögðu stundum
veita þeim bænheyrslu og
stundum ekki. Stöðug bæn-
heyrsla mundi alls ekki sanna
kenningar kristindómsins. Hún
mundi miklu fremur sanna eitt-
hvað sem líktist galdri —
tilvist mannlegs máttar, sem
gæti stjórnað rás náttúrunnar
og sveigt hana undir vilja sinn.
Efalaust koma fyrir setning-
ar í Nýja Testamentinu, sem
fljótt á litið virðast gefa fyrir-
heit um að allar bænir okkar
muni verða uppfylltar. En það
getur ekki verið réttur skiln-
ingur, því að við höfum ákaf-
lega skýrt og áhrifamikið dæmi
um hið gagnstæða. I Gethse-
mane bað hinn helgasti af öll-
um bænarmönnum þess þrisvar
sinnum að ákveðinn kaleikur
yrði frá honum tekinn. En hon-
um varð ekki að bæn sinni. IJr
því að svo fór, hljótum við að
segja skilið við þá hugmynd að
bænin sé óskeikul.
Sumt er hægt að sanna með
reynslu, annað með tilraunum.
Er hægt að sanna áhrif bæn-
arinnar með tilraunum? Kristn-
um mönnum er að vísu bannað
að gera slíkar tilraunir, en þótt
við sleppum því — væru slíkar
tilraunir annars mögulegar?
Ég hef séð þá uppástungu,
að hópur manna — því fleiri,
því betra — kæmu sér saman
um að biðja ákaft í sex vikur
fyrir öllum sjúklingum í sjúkra-
43